بسمه تعالی
محکومیت حملات ارتش ترکیه به
مناطق کردنشین شمال سوریه
در روزهای اخیر، افکار عمومی جهان و مردمانی که ایستاده بر خرابه‌های
بر جای مانده از زورآزمایی‌های «نیابتی» یا به سوگ‌نشسته برگورهای عزیرترین
فرزندانشان که جنگ‌های تحمیلی و پایان‌ناپذیر «تکفیری‌ها» از ایشان گرفت، هنوز طعم
تلخ این خاطرات اندوهناک را فراموش نکرده، دوباره شاهد هجوم گسترده ارتش ترکیه به
مناطق کردنشین شمال سوریه شده‌اند. این یورش بی‌رحمانه و ناموجه تا کنون منجر به
کشته و زخمی شدن صدها نفر و آواره شدن هزاران تن از غیرنظامیان و شهروندان کرد شده
است.
فارغ از ادعای دولت آنکارا درباره هدف‌مند بودن این عملیات
و طرح این نکته که تهاجم نظامی یاد شده، صرفاً به قصد مهار گروه‌های مسلح سوری انجام
پذیرفته است که با نیروهای کرد مستقر در ترکیه ارتباط نظامی و سازماندهی شده دارند
و نیز، صرفنظر از ابهامات جدی ناشی از جابجایی ناگهانی نیروهای آمریکایی مستقر در سوریه،
آن‌هم درست ساعاتی پیش از شروع این عملیات گسترده، ضرورت دارد که در فراسوی این
تحرکات نظامی، بر جنبه‌های غیرانسانی آن متمرکز شد که در تراز «نسل‌کشی» و «جنایت
علیه بشریت» قابل ارزیابی است. وارد شدن خسارات سنگین به روستاها و شهرهای مرزی شمال
سوریه و کشته و زخمی و آواره شدن شمار بسیاری از ساکنان کرد و غیرنظامی مناطق مورد
حمله، تاوان اصلی اختلافات و زدو بندهایی است که برخی دولت‌های منطقه و هم‌پیمانان
بین‌المللی آن‌ها رقم زده‌اند.
انفعال غیرمسئولانه دولت بشار اسد به بهانه ناتوانی ارتش تضعیف
شده سوریه در مقابله با تهاجمات نظامی ترکیه، سکوت معنادار دیگر دولت‌های منطقه و مجامع
بین‌المللی و اصرار تمام نشدنی اردوغان به تداوم این حملات، بیشترین و مهلک‌ترین
خسارت‌های انسانی و مالی را به ساکنان غیرنظامی مناطق کردنشین سوریه وارد می‌سازد
و در عین حال، نگرانی‌ها را از نیت و اهداف آینده دولت آنکارا افزایش می‌دهد. حضور
میلیون‌ها آواره عرب سوری در خاک ترکیه که از قضا در اردوگاه‌های اقامتی نزدیک به
مرزهای شمالی سوریه اقامت دارند، می‌تواند عامل وسوسه‌کننده‌ای برای دولت ترکیه محسوب
شود تا بی‌پروا از بایسته‌های حقوق بین‌المللی و برخلاف موازین حقوق بشری، در
راستای تغییرات اجباری در ترکیب جمعیتی این مناطق و مهار دائم گروه‌های مسلح سوری،
اعم از «کردی» یا «عربی» رفتار کند.
این تعبیر که: «کردهای ستمدیده خاورمیانه در طول تاریخ،
یاوری جز کوه‌ها نداشته‌اند» سخن به‌حقی است. در دوران معاصر و به ویژه پس از اجرای
توافقنامه استعماری «سایکس پیکو» در پایان جنگ اول جهانی، کردها همواره قربانی و
متحمل سیاست‌های غیرانسانی ابرقدرت‌ها و دولت‌های خودکامه بوده‌اند و در سال‌های
اخیر نیز، هم‌سرنوشت با ملت‌های دیگر خاورمیانه، متاثر از جنایات جنگی «بنیادگرایان
جهادی»، استبداد مستمر دولت‌های سرکوب‌گر و استثمار و جنگ‌افروزی دولت‌های دست
راستی آمریکا و اسراییل و عربستان، «کردها» به نحوی مضاعف، هزینه سنگین‌تری پرداخته‌اند،
اما هرگز از دفاع از «آزادی» و «وطن» و «شرف» انسانی خویش باز نایستاده و بی‌وقفه مقاومت
کرده‌اند. تصویر انسانی و حماسه‌ای که زنان و مردان کرد در برابر نیروهای داعش در
کوبانی، رأس‌العین و ... رقم زدند، هیچ‌گاه از حافظه تاریخی مردم جهان و وجدان
عمومی ملت‌های خاورمیانه پاک نخواهد شد.
نهضت آزادی ایران ضمن تاکید بر لزوم احترام همه کشورهای منطقه به تمامیت ارضی، حاکمیت ملی و
استقلال همسایگان‌شان و با یادآوری «صلح پایدار و دمکراتیک» در مقام ارزشی انسانی
و اخلاقی و یگانه راهبردی که متضمن «منافع ملی» و «توسعه راستین» کشورها و ملت‌های
خاورمیانه است، با محکوم کردن حملات اخیر ارتش ترکیه به شمال سوریه، این اقدامات
صلح‌ستیزانه را نقض آشکار هنجارهای ملی و اصول معتبر حقوقی و اخلاقی ناظر بر زیست
مسالمت‌آمیز بین‌المللی دانسته و بر ضرورت تسریع در پایان بخشیدن به این حملات و عقب‌نشینی ارتش ترکیه به پشت مرزهای
رسمی تاکید می‌کند.
نهضت آزادی
ایران با
عنایت به تجربه جنگ‌های پایان‌ناپذیر خاورمیانه در چند دهه گذشته، اعلام می‌کند که
پذیرش حقوق اساسی و حاکمیت دمکراتیک ملت‌ها اساس «دکترین امنیت جهانی» و «صلح‌پایدار»
است و از این رو، دولت‌های منطقه و هم‌پیمانان فرامنطقه‌ای آن‌ها را به پایبندی به
هنجارهای «صلح‌آمیز» و «خشونت‌پرهیزانه» متاثر از روح اعلامیه جهانی حقوق بشر فرا
می‌خواند و با دعوت به خویشتن‌داری، سعه صدر و تدبیر و دیپلماسی برای پایان بخشیدن
به تنش‌ها و درگیری‌های قومی و مذهبی، از همه طرف‌های درگیر اعم از دولت آنکارا،
شورشیان سوری مسلح مورد حمایت ترکیه و گروه‌های مسلح و معارض کردی و همچنین، از
دولت سوریه می‌خواهد که با حضور در میز مذاکره و توسل به راه‌کارها و راه‌حل‌های
سیاسی، اراده‌شان را برای پایان دادن به ماجراجویی‌های نظامی عینیت بخشند.
نهضت آزادی
ایران انتظار
دارد که حکومت ایران که سال‌هاست از طریق ساختار «مدافعان حرم» در سوریه حضور موثر
دارد، در اقدامی انسان‌دوستانه، پیشگام دفاع از «حقوق انسانی کردها» شود. این
اقدام ضروری، افزون بر آن که در راستای بینش عدالتخواهانه اسلامی و دفاع از
«مظلومان» قرار دارد، آثار مثبت داخلی نیز در پی داشته و حاوی پیام صلح‌خواهی و
علاقه‌مندی به هم‌وطنان کرد ایرانی خواهد بود و به انسجام ملی بیشتر و کاهش
تهدیدات تجزیه‌طلبانه کمک خواهد کرد.
نهضت آزادی
ایران
با ابراز تاسف از این که امکانی جز «آگاهی‌بخشی» و «هشداردهی» نسبت به تکرار این فاجعه‌ای
انسانی در اختیار ندارد و نیز، کاری جز اعلام همدردی و دفاع از حقوق انسانی کردهای
ستمدیده خاورمیانه برایش مقدور نیست و با طرح دوباره پیامدهای بلند مدت جبران‌ناپذیر
و غیرقابل مهار این تهاجم در راستای بازتولید خشونت سازمان‌یافته در منطقه، ضرورت تمرکز بر فاجعه انسانی ناظر بر «کردها» و موضع‌گیری شفاف مقامات دینی و شخصیت‌های
معتبر جهانی در عرصه‌های سیاسی، هنری و ورزشی و اهتمام نهادهای جامعه مدنی و احزاب
آزادی‌خواه و باورمند به دمکراسی و حقوق بشر در سراسر جهان را یادآوری می‌کند و
خواهان مسئولیت‌پذیری و نقش‌آفرینی مجامع بین‌المللی نظیر «عفو بین‌الملل» و ارکان
سازمان ملل متحد مانند مجمع عمومی، شورای حقوق بشر و شورای امنیت است تا با بسیج
افکار عمومی و ظرفیت‌های مدنی، سیاسی و حقوقی، نقشی مسئولانه و بازدارنده بر عهده
گیرند و مانع دولت ترکیه در تداوم این فاجعه انسانی و نسل‌کشی کردهای سوری شوند.
نهضت آزادی ایران
۲۳ مهر ۱۳۹۸
