Tuesday, July 25, 2023

اعتراض به ممانعت از برگزاری مراسم عاشورای حسینی در زنجان

 

بسمه تعالی

اعتراض به ممانعت از برگزاری مراسم عاشورای حسینی در زنجان

طبق سنت همه ساله، جمعی از فعالان سیاسی و اجتماعی استان زنجان، تصمیم به برگزاری نشستی به مناسبت بزرگداشت عاشورای حسینی در یک فضای محدود و منزلی شخصی داشتند. این نشست از نظر قانونی، نیاز به اخذ مجوز نداشت و قرار بود آقای احد رضایی از اعضای ارشد نهضت آزادی ایران در آن برنامه سخنرانی کند. متاسفانه برگزاری این جلسه با مخالفت و تهدید وزارت اطلاعات و بدون ارایه حکم از سوی مرجع صالح قضایی لغو شد. اعمال تضییقات امنیتی و بروز چنین رفتارهایی در سالیان اخیر مسبوق به سابقه بوده و بارها از برگزاری دیگر مراسم‌ و نشست‌های محدود این حزب دیرپای ملی و اسلامی ممانعت به عمل آمده است. یادآوری می‌کند که ممانعت از برگزاری این نشست محدود، در شهری اتفاق می‌افتد که بیش از 700 هیات و تشکل مذهبی و آیینی در آن فعالیت دارند و مراسم دهه محرم را بر پا می‌دارند.

نهضت آزادی ایران ضمن اعتراض شدید به این گونه برخوردهای  غیرقانونی، خواستار برخورد جدی و قاطع از ناحیه مقامات مسئول و دولت‌مردان و مدعیان قانون‌گرایی است. بدیهی است که این سنخ رفتارهای التهاب‌آفرین و نابخردانه، مصداق امنیتی‌سازی جامعه و برخلاف منافع ملی و ثبات سیاسی پایدار محسوب می‌شود. همچنین این اقدامات ضمن تعارض با اصول مصرح در قانون اساسی و حقوق شهروندی، مصداق قانون‌شکنی، مسئولیت‌گریزی و نقض صریح اصل تفکیک قوا و امکانات گسترده‌ای دارد که نهادهای امنیتی از آن برخوردارند و اعتبار دستور اخیر رییس قوه قضاییه مبنی بر ضرورت نظارت بر عملکرد ضابطین امنیتی را به چالش کشیده و با تردید مواجه می‌سازد.

نهضت آزادی ایران

3 مرداد 1402










Sunday, July 23, 2023

نقد عالمان دینی از «حاکمیت نهاد دین در حکومت»

 

بسمه تعالی

 

نقد عالمان دینی از «حاکمیت نهاد دین در حکومت»

 

 

پیشینه تاریخی «نهاد روحانیت» در ایران به دوران پیش از اسلام می‌رسد. مغان زرتشتی در تعامل با عالی‌ترین سطوح زمامدارن ساسانی در عرصه سیاست و نظام اجتماعی قرار داشتند و می‌توانستند بر ساختار قدرت و الگوی حکمرانی اثرگذار باشند، اما خود به مثابه یک نهاد یا یک طبقه، هرگز فرصتی برای تجربه حکمرانی به دست نیاوردند و یا از سر کیاست و دوراندیشی، نخواستند که بر مسندی بنشینند که پایه‌هایی لرزان و زودگذر دارد. این رابطه پس از ورود اسلام به ایران و در دوران خلفای اموی و عباسی تا پایان سلسله پادشاهی پهلوی نیز ادامه پیدا می‌کند. هر چند، نفوذ فرهنگی فقهای شیعه در جامعه ایرانی به دوازده قرن پیش می‌رسد و اگرچه نهاد روحانیت در تراز یک طبقه ویژه از قرن دهم هجری در دوران صفویه، تکوین و توسعه می‌یابد و در عرصه سیاست‌ورزی عمومی فعال می‌شود و حتی در تعیین پادشاهان و یا عزل سیاستمداران مداخلات موثر دارد، اما تنها پس از پیروزی انقلاب اسلامی است که سیر حوادث، پاگردی تاریخی را رقم زد که زمینه‌ فرا رفتن روحانیت از همجواری موثر با «ارباب حکومت» را به سوی استقرار بر «کانون قدرت» پدید آورد.

به‌رغم سوابق دیدگاه‌های مخالف برخی مراجع اندیشمند و نامدار مانند شیخ انصاری، آخوند خراسانی و حتی شخصیت‌هایی مانند آیت‌الله بروجردی با تشکیل حکومت در عصر غیبت، روحانیت مبارز ایران با بهره‌گیری از ظرفیت بسیج اجتماعی، برای نخستین بار در روند انقلاب اسلامی به‌طور مستقیم در مناسبات قدرت، حضور پیدا کرد و با انحراف از چشم‌اندازها، اهداف و مطالباتی که در نوفل‌لوشاتو وعده داده شده بود و حتی در پیش‌نویس قانون اساسی نیز مساله «ولایت فقیه» مطرح نبود، در مقام یکی از ارکان حاکمیت، رهبری بلامنازع را به دست آورد و عهده‌دار مدیریت کلان سیاسی کشور شد.  

 

برپایی نظام جمهوری اسلامی، آزمونی مخاطره‌آمیز و آزموده شده در برابر این نهاد دیرپای اجتماعی قرار داد که پیش از آن و در دوران سلطه کلیسا در اروپا، تجربه‌های تلخ و توام با شرمساری را از سر گذرانده بود. متاثر از اقدامات شتاب‌زده و غیرمنتظره ناظر بر فرآیند مجلس خبرگان قانون اساسی در 1358، نگرشی خاص از روحانیت از این موقعیت برخوردار شد که «ولایت فقیه» را در زمره اصول قانون اساسی قرار دهد، در عرصه رسمی و حاکمیتی نقش‌آفرینی کند و داعیه‌های تاریخی خود را در محک تجربه به ظهور و بروز تاریخی برساند. اما واقعیت این است که زعامت روحانیت در عالی‌ترین ساختار قدرت با کارنامه مثبتی همراه نشد و نتوانست متضمن اعتبار اجتماعی و اخلاقی برای «اسلام» و «روحانیت» شده و حمایت و رضایت شهروندان را به مثابه سرمایه اجتماعی خود، توسعه بخشد یا در همان تراز سابق حفظ کند.

فزایندگی بحران ناکارآمدی، گسترش فقر، شیوع فساد، تبعیض ساختاری، قانون‌شکنی و مسئولیت‌گریزی، از جمله شاخص‌هایی قلمداد می‌شوند که افکار عمومی را به انواع اعتراضات سیاسی و مدنی با حضور «نهاد روحانیت» در عرصه «حاکمیت» متقاعد ساخته و افزون بر کاهش مشروعیت سیاسی حکومت، اعتبار اجتماعی و اخلاقی این نهاد تاریخی را با چالشی عظیم مواجه کرده است که نمود آن را در قالب واکنش‌هایی تکرارشونده از ناخرسندی‌های وسیع و عمیق شهروندان از روندهای جاری، در اعتراضات دی ماه ۱۳۹۶ و آبان ۱۳۹۸ و جنبش «زن، زندگی، آزادی» پس از شهریور 1401 می‌توان مشاهده کرد. افکار عمومی ایرانیان، روحانیت حاکم را مسئول مستقیم نابسامانی‌های جاری می‌داند و معترض و متذکر است که گفتمان نوفل‌شاتو مبنی بر وعده استقرار آزادی، حاکمیت ملت، عدالت و حاکمیت قانون، به تحمیل اقتدارگرایی، استبداد دینی، انحصارگرایی و یک‌دست‌سازی ساختار قدرت انجامیده است.

این داوری در سال‌های اخیر، با حمایت و تایید شماری از چهره‌های سرشناس حوزه‌های علمیه در طیف‌های نواندیشی دینی و حتی برخی طرفداران جریان محافظه‌کار و سنتی نیز همراه بوده و موجبات تحمیل هزینه‌های سیاسی و امنیتی شدیدی را برای عالمان دینی مسئول فراهم کرده است. این تلاش‌های آگاهی‌بخش بدون مصلحت‌اندیشی‌های عافیت‌طلبانه و با ارج نهادن بر ارزش‌های اخلاقی و انسانی و تاکید بر حاکمیت قانون و برابری حقوق زنان، منادی حق‌طلبی و تحقق حقوق اساسی و حاکمیت ملت در قالب مناظره‌ها و مقالات و سخنرانی‌ها در عرصه عمومی انجام شده و الگوی حکمرانی موجود را مغایر با حقوق اساسی ملت، عقل و آموزه‌های اصیل دینی و قرآنی دانسته‌اند. همچنین آنان نشان داده‌اند که نسبت به مساله بنیادین آزادی، منافع ملی، گذار مسالمت‌آمیز به دموکراسی و توسعه متوازن و پایدار و تحقق مطالبات برای عبور از رنج زندگی مردم در سایه استبداد و ناکارآمدی و فساد حاکمیت، بی‌تفاوت نیستند.

 این عملکرد گواهی می‌دهد که اگرچه روحانیون حاکم، میراث فقه و فقاهت را در پای منافع سیاسی و اقتصادی و جناحی، در معرض تعدی و تفریط قرار داده‌اند و دیگر از سرمایه اجتماعی پیشین برخوردار نیستند، اما هنوز عالمان دینی شریف و شجاع و خردگرایی هستند که با پذیرش مخاطرات و هزینه‌ها و مشقت‌ها، مسئولانه و مشفقانه عمل می‌کنند و در مسیر درست تاریخ و در صف مردم می‌ایستند و همین گروه‌های کم شمار و پراکنده و منصرف از خوان سیاست و ثروت‌اند که با وجدان بیدار، بیرق اعتماد اجتماعی را بر پای داشته و روزنه‌های امیدی در جمع دیگر نهادهای مدنی گشوده‌اند.

قرآن کریم مقرر می‌دارد که پیام‌آوران الهی تنها با بهره‌گیری از حسنات اخلاقی، کلام نرم1، دانش توام با بینش، حکمت، دوراندیشی و نوع‌دوستی، مردم را از تفرقه و نفاقِ حقیقت‌ستیزی باز می‌داشتند و بر صراط الهی و حق‌طلبی دعوت می‌کردند2 و ضمن پرهیز از هرگونه تندخویی و خودکامگی و سلطه‌گری3 و شتاب‌زدگی و تمامیت‌خواهی و تنگ‌نظری4 و از طریق حضور در عرصه عمومی و با استفاده از نشانه‌های روشن و عقلانی، جز تعالی اخلاق که در قامت آگاهی‌بخشی و زمینه‌سازی برای عاملیت مردم [و نه فقط مومنان] و انگیزه دادن به شهروندان در راستای مطالبه عدالت و کرامت انسان متجلی می‌شود، رسالتی برای خویش قائل نبودند.5 سرگذشت پیامبران نشان می‌دهد که هرگز خواهان رقم زدن سرنوشت مردم نبودند و نخواستند که به جای مردم تصمیم بگیرند و به جای مردم عمل کنند6 و بهشت و رستگاری و ایمان را به مردم تحمیل کنند و این‌گونه بود که این قیام‌های کرامت‌بخش، پس از سده‌ها و هزاره‌ها، هنوز زنده و تحول‌آفرین‌اند و مرجعیت اجتماعی دارند.

 انقلاب اسلامی افزون بر وجوه آزادی‌خواهانه و عدالت‌طلبانه، مدعای ایجاد دگرگونی عمیق در ساختار فرهنگی و نگرش اخلاقی مردم ایران را بیان می‌کرد. متاسفانه باید اقرار کرد که عملکرد روحانیت حاکم و آن‌چه امروز اغلب به نام «اسلام» و «انقلاب» تبلیغ می‌شود، چهره انسانی انقلاب اسلامی را مخدوش کرده است و بیش از آن که خلاف مصالح سیاسی و منافع ملی باشد، نسبتی با آموزه‌های اخلاقی قرآن کریم، سیره پیامبر اکرم(ص) و مواضع و عملکرد پیشوایان اخلاقی و زیست ایمانی ندارد. از این رو یادآوری می‌کند که وضعیت جاری، پیامد حضور نهاد روحانیت در عرصه زمامداری و تمسک به شیوه‌های نامطلوب حکمرانی در طول بیش از چهار دهه گذشته است که اثرات مخرب خود را در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، سیاست خارجی منصرف از اصول عزت و حکمت و مصلحت و حتی در عرصه‌های زیست‌محیطی و اخلاقی مستقر ساخته است.

نهضت آزادی ایران باور دارد که در جامعه در حال گذار ایران، فروپاشی مرجعیت‌های اجتماعی از جمله «نهاد دین» زمینه‌ساز خلایی بحران‌زا در حوزه سیاست است که نهایتاً به گسست اجتماعی محتوم و مخاطره‌آمیزی می‌انجامد که می‌تواند توام با مخاطرات و تهدیدهایی مانند «خشونت سازمان‌یافته» شود. از این رو، اصلاح ساختاری نهاد روحانیت و بازگشت آگاهانه و مسئولانه آنان به عرصه عمومی و قرار گرفتن این نهاد در کنار مردم و جامعه مدنی [و نه حکومت] افزون بر بقای نهاد دین و ارتقای کارکرد و اعتبار اجتماعی آن و ضمن منتفی‌ساختن هرگونه استفاده ابزاری حکومت‌ها، به تقویت فرآیند دمکراسی و توفیق هرگونه اصلاحات سیاسی منجر خواهد شد. تجربه تاریخی نشان می‌دهد که «اصلاحات دینی» به معنای ایجاد ظرفیت اجتماعی و فکری برای سازگاری مفاهیم مدرنیته با ارزش‌ها و مبانی دینی که وظیفه مسلم و انکارناشدنی عموم دین‌داران است، افزون بر آن که از ظرفیت مهار روند مسموم و مفسدانه رشد و حضور اجتماعی جریانات ارتجاعی و بنیادگرایانه و تکفیری برخوردار است، پیش‌نیاز بی‌بدیل فراگیری جنبش اجتماعی در گذار موفق و خشونت‌پرهیز به توسعه متوازن و پایدار در تراز ملی قلمداد می‌شود.  

نهضت آزادی ایران یادآوری می‌کند که عالمان دینی اعم از نواندیشان و یا جریان سنتی حوزه، باید در قبال عملکرد حاکمیت، مسئولیت‌پذیر باشند و ضمن تبیین و ترویج ضرورت استقلال و «جدایی نهاد دین از حکومت» و آسیب‌شناسی دقیق و نقادی همه‌جانبه چهار دهه گذشته، ابتکار ایجاد تحولی گفتمانی در حوزه‌های علمیه را فراهم آورند و به تعبیر فقیه عالیقدر زنده‌یاد آیت‌الله منتظری، با تدوین و جایگزینی «فقه حقوق بشر» به جای «فقه تکلیف‌محور» و تمسک به «عقل و قرآن» کاستی‌های کنونی نظام حوزوی را مرتفع سازند. امید است که این ضرورت در پرتو همکاری‌های اجتماعی، رشد آگاهی و تقویت و توان‌مندسازی جامعه مدنی ایران صورت پذیرد تا از بروز مخاطرات ملی قابل پیش‌بینی و وقوع بحران‌های بازگشت‌ناپذیر در آینده‌ای نه چندان دور، جلوگیری کند.

نهضت آزادی ایران

    1 مرداد ۱۴۰۲

 

پانوشت‌ها:

آل عمران: آیه 159

1.     نحل: آیه 125

2.     غاشیه: آیه 22

3.     حدید: آیه 24

4.     حدید: آیه 25

5.     آخرت و خدا، هدف بعثت انبیاء، جلد 17 مجموعه آثار مهندس بازرگان، شرکت سهامی انتشار.

 

Sunday, July 16, 2023

تسلیت نهضت آزادی به دکتر غروی

 

 

بازگشت همگان به سوی اوست

برادر ارجمند جناب آقای دکتر علی اصغر غروی

درگذشت برادر بزرگوارتان شادروان مهندس نورالدین غروی که در سالهای اخیر بیماری صعب العلاجی را تحمل کردند  به جنابعالی، سرکار خانم  طاهره علیزاده نائینی، مهندس علیرضا غروی و سایر اعضای محترم خانواده غروی تسلیت می‌گوییم.

برای جنابعالی و اعضای محترم خانواده غروی سلامتی، صبوری  و توفیق تداوم تلاش‌های آگاهی‌بخش و برای آن شادروان آمرزش و رحمت بیکران الهی خواستاریم.

محمد توسلی

دبیر کل نهضت آزادی ایران

25 تیرماه 1402

Friday, July 7, 2023

گرامی داشت یاد دکتر شریعتی

 

گرامی داشت یاد  دکتر شریعتی*

دکتر علی شریعتی (1356 1312) یکی از شخصیت های تاثیرگذار در تحولات سال‌های پیش از انقلاب است. در سال‌های پس از انقلاب همسر فرهیخته او سرکار خانم دکتر پوران شریعت رضوی و سپس فرزندان برومند و علاقمندان او در جمع آوری، انتشار و معرفی آثار او در داخل و خارج از کشور نقش موثری داشته و دارند.

دکتر شریعتی فرزند استاد محمد تقی شریعتی؛ پایه گذار یکی از کانون‌های روشنفکری دینی در ایران «کانون نشر حقایق اسلامی» در مشهد است، این کانون نقش موثری در آموزش نسل جوان از جمله علی شریعتی با آموزه های قرآنی و اسلام رحمانی در سال‌های پیش از انقلاب و دورانی پس از انقلاب داشت. این نهاد پس از بازداشت های سال1380 اعضا و علاقمندان نهضت آزادی ایران و هزینه های سنگینی که یاران کانون متحمل شدند، عملا متوقف شده است.

نسل دکتر شریعتی چگونه تربیت شده‌اند؟

این نسل در دوران دانشجویی هم با آموزه های قرآنی آشنا شده و هم با محافل روشنفکری دینی ارتباط داشتند. این جوانان در نهادهای مدنی که در محیط نسبتا آزاد دانشگاه شکل گرفته بوده آنچنان شخصیت فرهنگی و اجتماعی شان ساخته شده بود که توانسته اند در طول دهه ها نقش موثری در تحولات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی ایران داشته باشند.

دغدغه اصلی و برنامه راهبردی دکتر شریعتی به عنوان یک روشنفکر متعهد و آشنا با مسائل جامعه ایران، گفتمان سازی، نظریه پردازی  و ایجاد بسترهای جدید فرهنگی-اجتماعی برای جامعه، به ویژه برای نسل جوان بود تا راه برای تحول اجتماعی ایران هموار شود.

در مجموعه سخنرانی‌های دکتر شریعتی در حسینیه ارشاد، از سال 1347 تا 1352، که ابتدا بصورت نوار تکثیر می‌شد و درگستره وسیع انتشار می‌یافت، چندین محور برجسته یافت میشود.

1-    علی شریعتی با بررسی سوابق تاریخی از اسلام کوشش کرد تا زمینه پیرایه ها و خرافاتی که کشورهای اسلامی و از جمله کشور ما را به این سرنوشت کشانده است را نشان دهد. اما با یک ظرفیت ویژه ای که در کمتر متفکر اسلامی سراغ داریم و آن هنری است که در انتخاب سخن و کلمات داشت.

وقتی که شریعتی «زر و زور و تزویر» را مطرح می‌کرد تمام واقعیت‌های جامعه ما را در این سه کلمه منعکس می‌ساخت. وقتی که «شیعه علوی و صفوی» را مطرح می‌کرد این شکاف را کامل مشخص می‌کرد که آن مبانی دینی ما که شیعه علوی هست چه مبانی دارد و شیعه صفوی چه انحرافی در این موضوع پدید آورده است.

2-    بررسی مجموعه کتاب‌های اسلام شناسی و سایر کتاب‌های دکتر شریعتی نشان می‌دهند که یکی از محورهای اصلی آنها  جدا کردن اسلام فقاهتی ناشی از خرافات هزار ساله از آموزه های اصیل قرآنی است که در زندگی امامان و از جمله حضرت علی و امام حسین (ع) نهفته است. یکی از شاهکارهای دکتر شریعتی این است که این شکاف را نشان می‌دهد و همین موجب شد که روحانیت متحجر از همان موقع علیه شریعتی شمشیر کشید و آن فتواها را علیه او صادر کرد. پیامد آن نامه مشترک مهندس بازرگان و استاد مرتضی مطهری در دفاع از دکتر شریعتی بود که با واکنش های مختلفی روبرو شد.

3-     بخش دیگری از عملکرد دکتر شریعتی این بود که می‌دید نسل جوان ما تحت تاثیر فرهنگ مارکسیسم است. دکتر شریعتی کوشش کرد که قرائتی از دین ارائه دهد که این نیاز راهبردی نسل جوان یعنی «عدالتخواهی» را پاسخگو باشد تا جنبش اجتماعی ایران درون‌زا و متکی به فرهنگ بومی باشد.

4-    ادبیات تولید شده توسط شریعتی به سرعت توانست در جامعه، در داخل و خارج از کشور، فراگیر شود و حتی انجمن های اسلامی دانشجویان در اروپا و آمریکا را هم تحت تاثیر قرار دهد. این حرکت‌ها به گونه‌ای در دانشجویان خارج از کشور تاثیرگذار بود که حتی جو کنفدراسیون دانشجویان ایرانی خارج از کشور را که در دست نیروهای چپ مارکسیست بود دچار تحول کرد و منجر شد که از سال ۵۴ فعالیت متمرکز کنفدراسیون متوقف شود.

حال پرسش این است با ادبیات امروزی که در جامعه وجود دارد دکتر شریعتی چه نوع گفتمانی داشت؟

آیا آن‌ها نگاه جامعه محور داشتند یا نگاه قدرت محور؟

این از جمله مسائلی است که هنوز حتی جمعی از اصلاح طلبان با آن درگیر هستند. باید ببینیم که این پیشکسوت‌ها در این زمینه چه نگاهی داشتند؟

به نظر راقم این سطور، نگاه دکتر شریعتی کاملا روشن است، این نسل از همان ابتدا هیچ نگاهی نسبت به قدرت نداشت و تمام ظرفیت وجودی خود را صرف گفتمان سازی در عرصه عمومی و بالا آوردن آگاهی و توانمند سازی جامعه برای عبور از عامل اصلی توسعه نایافتگی، «استبداد»، کرد.

این نوع نگرش فقط مختص دکتر شریعتی نبود، روشنفکران دینی از همان شهریور بیست که فعالیت‌های خود را آغاز کردند نگاهشان نگاه جامعه محور بود و هیچ وقت نگاه قدرت محور نداشتند. شخصیت‌هایی نظیر مهدی بازرگان، سید محمود  طالقانی و یدالله سحابی نگاهشان جامعه محور بود. اگر در یک شرایط خاصی هم قدرت را پذیرفتند از جمله در مقطع پس از انقلاب که مهندس بازرگان مسئولیت دولت موقت را پذیرفت، ضرورت و نیاز شرایط عینی جامعه بود.

یاد دکتر علی شریعتی، همسر همراه و فرهیخته او دکتر پوران شریعت رضوی و همه پیشگامان راه «آگاهی، آزادی و عدالت» را، به مناسبت چهل و ششمین سالروز درگذشت شریعتی، گرامی می‌داریم.

*یادداشت محمد توسلی منتشر شده در نشریه «نیمروز»-شماره 36 و 37 -31/03/1402

 

 

 

Monday, July 3, 2023

اعتراض به اقدام خلاف قانون وزارت اطلاعات

 

بسمه تعالی

اعتراض به اقدام خلاف قانون وزارت اطلاعات

 چهارشنبه  31 خرداد 1402 حدود ساعت 20 شب، بیش از ده مامور وزارت اطلاعات، طی اقدامی غیرقانونی و به بهانه جلوگیری از برگزاری نشست کنگره نهضت آزادی ایران، در حالی مانع از ادامه دیدار جمع معدودی از اعضای این حزب در محلی در محدوده استان البرز شدند که این نشست، جلسه‌ای برای گفت‌وگو و دیدار دوستانه بود و بسیاری از اعضای ارشد و اکثریت اعضای شورای مرکزی و دفتر سیاسی در آن حضور نداشتند. ماموران امنیتی، ضمن وحشت‌افکنی برای همسایگان و تفتیش منازل ایشان، اقدام به توقیف گوشی‌های تلفن همراه و سایر وسایل الکترونیک و تعدادی کتاب کردند و در نهایت، با تهدید نسبت به بازداشت حاضران و طرح ممنوعیت هرگونه فعالیت سیاسی و بلکه دیدارهای دوستانه اعضای این حزب دیرپای سیاسی و تکرار اتهامات واهی و فاقد ادله قانونی و قضایی، جمع حاضران را متفرق ساختند.

 این سنخ رفتارهای خلاف قانون و غیراخلاقی که در گذشته و به‌ویژه در دوران دولت‌های نهم و دهم نیز بارها تکرار شده بود و نتیجه‌ای جز شیوع تصویری خشن، قانون‌شکنانه و بی‌منطق از نهادهای حاکمیتی نداشت، اینک در شرایطی صورت می‌پذیرد که رییس قوه قضاییه طی هفته‌های اخیر اعلام کرده است که: «آیت‌الله خمینی هرگز نگفت فلان گروه یا فلان کس نباشد و   همیشه می‌گفت: همه با هم باشید».1 همچنین آقای محسنی‌اژه‌ای در بدو انتصاب به ریاست قوه قضاییه نیز «توجه تمام و کمال به موازین شرعی و قانونی در انجام تحقیقات، بازرسی‌ها، جلب‌ها، بازجویی‌ها و نظارت ویژه بر کار ضابطین در حوزه‌های امنیتی و سیاسی را به مسئولان دادسراهای عمومی و انقلاب»2 تذکر داده و حتی تاکید کرده بود که عملکرد مقامات قضایی باید متضمن استقلال قوه قضاییه از نهادهای امنیتی و رعایت اصل تفکیک قوا باشد. بدیهی است که عملکرد نهادهای امنیتی و قضایی نشان می‌دهد که مواضع اعلام شده از سوی بالاترین مقامات کشور، مصداق عملی نداشته، کلامی شعارگونه و فاقد هرگونه اعتبار اخلاقی و اجرایی است.

 

نهضت آزادی ایران ضمن پایداری بر مطالبات تاریخی ملت ایران و تاکید بر این نکته که در راه نیل به آزادی، استقلال، حاکمیت ملت، عدالت و توسعه ملی ایران از پای نخواهد ایستاد و این گونه اقدامات ایذایی و قانون‌شکنانه و تهدیدها و حبس‌ها و پرونده‌سازی‌ها که همواره از دهه نخست انقلاب و برهه‌های گوناگون 1367، 1369، 1380، 1388 و 1390 تا امروز سابقه داشته است، امر جدیدی نیست و نه تنها خللی در عزم راسخ اعضای این حزب پدید نمی‌آورد، بلکه آنان را با انگیزه فزاینده‌تری به استقامت در راه دشوار آزادی فرا می‌خواند و به ارتقای «نهضت آزادی ایران» به «جنبشی برای آزادی ملت ایران» متعهد و ترغیب می‌کند. همچنین به آن بخش از حاکمیت که به‌دنبال سراب یک‌دست‌سازی قدرت و سلطه خودکامگی و نفی جمهوریت است، هشدار می‌دهد که ‌«یک‌دست‌سازی قدرت» مهم‌ترین عامل ضد امنیت ملی و ناظر بر اراده‌گرایی و عدم واقع‌بینی ساختار کلان قدرت است. امید است که حاکمان نومحافظه‌کار، آزموده را نیازمایند و از سرنوشت دیکتاتورهای تاریخ عبرت گیرند.

 

نهضت آزادی ایران رفتارهای قانون‌شکنانه وزارت اطلاعات و عدم تعهد دولت سیزدهم و قوه قضاییه به جمهوریت نظام و حقوق مندرج در فصول سوم و پنجم قانون اساسی جمهوری اسلامی را مصداق بارز آیه شریفه «الَّذِیْنَ یَصُدُّوْنَ عَنْ سَبِیْلِ اللّٰهِ وَ یَبْغُوْنَهَا عِوَجًاَ هُمْ بِالْاٰخِرَةِ هُمْ كٰفِرُوْن»3 بر می‌شمارد که دلالت بر کوته‌بینی و گمراهی آمران و مباشران این سنخ تصمیم‌سازی‌ها دارد و به‌منزله انکار فریضه امر به معروف و نهی از منکر، نقض امنیت ملی، سنگ‌اندازی در مسیر نیل به حاکمیت قانون، اخلال در فرآیند گذار به توسعه، نفی کرامت انسانی و حتی در تعارض با تداوم بقای نظام جمهوری اسلامی و اقدامی توطئه‌آمیز و خلاف منافع ملی می‌داند که پیامدی جز بازتولید خشونت سازمان‌یافته و بروز اجتماعی مشی مبارزات غیرعلنی و غیرملتزم به قانون ندارد. از این رو، مشفقانه و بنا بر تجربه تاریخ معاصر ایران و خاورمیانه یادآوری می‌کند که «امنیت ملی» و ثبات پایدار سیاسی و توسعه پایدار و همه‌جانبه، با امنیتی‌سازی جامعه و سرکوب جامعه مدنی محقق نمی‌شود و بلکه در گرو تامین حقوق اساسی، تحقق حاکمیت ملت، رشد ظرفیت‌های جامعه مدنی و مشارکت ملی برای عبور از ابربحران‌های ساختاری است.

 

نهضت آزادی ایران در آستانه هفته قوه قضاییه بنا بر اصل 56 قانون اساسی که ملت را تنها وارث اصلی حاکمیت از سوی خداوند برمی‌شمارد، خاطرنشان می‌سازد که مهم‌ترین رسالت قوه قضاییه، حمایت از تامین آزادی‌های اساسی و حقوق ملت در مقام صاحبان اصلی و همیشگی این سرزمین است و نه قبول نمایندگی از حاکمانی که قدرت و سلطه‌شان، ناپایدار و زودگذر است. «استقلال قضایی» پشتوانه اصلی به ثمر رسیدن «اصلاحات سیاسی» و گذار به دموکراسی و توسعه و امنیت ملی پایدار است و صرفاً با پرهیز از هر شایبه‌ای که روند دادرسی عادلانه را متاثر از اراده حاکمیت‌ سازد، محقق می‌شود. مقام قضایی، باید نماینده ملت و «مدعی‌العموم» باشد و نه پیگیر و ضامن قدرت حاکمیتی که منکر قانون و آزادی و عدالت است. امید است که این خواست مردم و ضرورت ملی در پرتو وجدان آگاه و مسئول قضات شریف، قانون‌گرا و شجاع به دست آید.

 

نهضت آزادی ایران در کمال استواری و اطمینان اعلام می‌دارد که اگر قرار بود این‌گونه برخوردهای امنیتی نتیجه دهد، جامعه مدنی ایران امروزه چنین مقاوم و آگاه و پیگیر نبود. نگرانی اصلی متمرکز بر درک نادرست مقامات امنیتی و ساختار کلان مدیریت کشور از تحلیل شرایط ملتهب کنونی و ناتوانی آنان از مواجهه قانونی و دوراندیشانه با جامعه مدنی ایران است که «ملت» را «غیرخودی» می‌داند و شکاف فزاینده دولت ـ ملت را رقم زده است. همچنان، مومنانه بر عهدمان با مردم و مبارزه در راه آزادی، دموکراسی، عدالت و حاکمیت قانون ایستاده‌ایم.

 

قدمی که بر گرفتی به وفا و عهد یاران

اگر از بلا بترسی، قدم مجاز باشد [سعدی]

 

نهضت آزادی ایران

5 تیر 1402

 

1.     سایت جماران: سخنرانی محسنی‌اژه‌ای در مراسم تجدید میثاق مسئولان قوه قضاییه مورخ 1 تیر 1402، کد خبر 1598433

2.     خبرگزاری تسنیم: سخنرانی محسنی اژه‌ای در بازدید از دادسرای شهید مقدس مورخ 14 تیر 1401

3.     سوره هود، آیه 19