نامه نهضت آزادی ایران به وزیر کشور برای صدور مجوز راهپیمایی برای احزاب و نهادهای مستقل

 

 

نهضت آزادی ایران خواستار صدور مجوز راهپیمایی برای احزاب و نهادهای مدنی مستقل در پشتیبانی از ملت فلسطین شد

بسمه‌تعالی

وزیر محترم کشور

با سلام و احترام؛

اکنون که کشتار جمعی و نسل‌کشی ملت مظلوم فلسطین از سوی اسرائیل، اعتراضات گسترده جهانی را در پی داشته است و مردم کشورهای مختلف از هر دین و فرهنگ و ملیتی، دست به تظاهرات وسیع علیه جنایات و سیاست‌های رژیم اشغال‌گر اسرائیل زده‌اند، تناقضی آشکار در ذهن بسیاری از فعالان مدنی و سیاسی کشورمان به وجود آمده است که می‌توان آن را در قالب این سوال مطرح کرد: چرا در کشوری که خود را پرچم‌دار مبارزه با اشغالگران اسرائیلی می‌داند، نمود و بروز اعتراضات و تظاهرات مردمی علیه فجایع اخیر بسیار کم‌رنگ و درسطح تظاهرات‌ و مراسم کم‌فروغ، کلیشه‌ای و رسمی حکومتی و یا نمایش‌های تصنعی و بی‌اثر بوده است؟ چه اتفاقی در ایرانِ امروز رخ‌داده است که جامعه‌ای که حتی در دوران پهلوی، مخالف اسراییل و پشتیبان ملت فلسطین بود، پس از چهل و چهار سال در خصوص فاجعه‌ انسانی که در فلسطین جاری است، این‌گونه مخالف و بی‌تفاوت شده است؟

پاسخ این سوال البته برای ما روشن است: تاثیر و نقش مردم در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی به حداقل میزان خود در طی سالیان گذشته رسیده و محدودیت آزادی بیان و آزادی‌های سیاسی و مدنی به این احساس عمومی دامن زده است که حضور اجتماعی و سیاسی مردم نه تنها کمکی به بهبود شرایط و ایجاد تغییر و تحول نمی‌کند که حتی در خدمت تبلیغات و پروپاگاندای حکومتی برای تقویت ابزار سلطه و بسط اقتدار خود قرار می‌گیرد.

متاسفانه سیاست‌های کلان نظام در مواجهه با جامعه و مردم در طی چهار دهه گذشته، منجر به کاهش مشارکت مردم در تمام عرصه‌ها شده است؛ مشارکت اقتصادی با فرار سرمایه‌ها و مشارکت نخبگان با مهاجرت‌شان به خارج از کشور به کم‌ترین میزان خود رسیده و مشارکت سیاسی نیز که عموماً در انتخابات نمود و تعین پیدا می‌کرد، کاهش ملموس و چشم‌گیری داشته است. در این شرایط، برداشت عمومی مردم و فعالان مدنی و سیاسی این است که نه تنها حکومت از میزان کاهش مشارکت در عرصه‌های مختلف ناراضی نیست، بلکه از آن استقبال هم می‌کند! طبیعی است که مردم در چنین نظام یا حاکمیتی، هیچ جایگاه موثری برای خود نمی‌یابند و احساس نمی‌کنند که نقشی در تعیین سرنوشت خود دارند. صحنه این‌گونه آراسته شده که همه چیز در ید مبسوط قدرت و منحصر در منافع حاکمان است. مردم هم تنها نقش نمایشی و تبلیغاتی دارند و اگر نیازی هم به نمایشی از حضور مردم باشد، می‌توان با لشکرکشی‌های رسمی و پرهزینه، آن را تدارک دید.

 

وزیر محترم کشور،

نهضت آزادی ایران از باب اتمام حجت یادآوری می‌کند که تنها سرمایه‌ واقعی انقلاب و نظام، مردم‌اند و هیچ یک از منابع قدرت و مشروعیت، غیر از منابع مردمسالارانه، نمی‌تواند منجر به ثبات و استمرار کم‌هزینه نظام سیاسی شود. ما به وزارت کشور و سایر دستگاه‌های سیاسی و امنیتی نظام که در مقام نمایندگان حاکمیت قرار دارند، توصیه می‌کنیم که زمینه‌های لازم برای افزایش مشارکت مردم در عرصه‌های مختلف سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی را فراهم آورند و با صدور مجوزهای لازم برای گروه‌های مدنی و سیاسی مستقل، برای برگزاری تجمعات و تظاهرات‌، امکان مشارکت و حضور اجتماعی و سیاسی مردم را فراهم سازند. توصیه اکید داریم که رسانه‌ها و امکانات عمومی و فضاهای شهری را از انحصار اقلیتی از اقشار خاص خارج سازند و امکان حضور و ظهور عمومی را برای افکار و سلایق متنوع و متفاوت فراهم آورند. اگر این امکانات و مجوزها در اختیار گروه‌ها و اقشار مختلف اجتماعی و سیاسی قرار گیرد، شاید در مواردی مانند جنایات رخ داده در غزه، بتوانیم شاهد یک همبستگی ملی، به صورت واقعی و موثر و نه نمایشی، از سوی تمام آحاد ملت باشیم.

نهضت آزادی ایران

20 آبان ۱۴۰۲