تاجزاده؛ صدای جامعه ناراضی ایران

 

تاجزاده؛ صدای جامعه ناراضی ایران

17 تیرماه دهمین سالگرد حبس برادر ارجمند جناب آقای سید‌مصطفی تاجزاده فرصتی است تا نگاه کلانی به خدمات، فعالیت‌ها و سیر تحولات مواضع حدود چهار دهه گذشته او داشته باشیم و به عبرت‌های این دوران و پیامی که برای جامعه امروز ما دارد پرداخته شود.

تاجزاده پس از دوران دبیرستان برای ادامه تحصیل به آمریکا می رود و فعالیت اجتماعی خود را در انجمن اسلامی دانشجویان آمریکا و کانادا در ایالت کالیفرنیا آغاز می‌کند. پس از دیدار با آقای خمینی در نوفل‌لوشاتو تحصیل خود را، چون بسیاری دیگر از دانشجویان خارج از کشور، رها می‌کند و در آن فضای سیاسی در راستای چشم اندازی که آقای خمینی برای آینده ایران ارایه کرده بود و جو کاملا مذهبی، به ایران بر می‌گردد و در عرصه‌های مختلف سیاسی از جمله همکاری در سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی فعالیت دارد.

در دهه 60 در دولت مهندس میرحسین موسوی و دوران وزارت آقای سید‌محمد خاتمی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با سمت معاونت امور بین الملل از سال 63 تا 67 همکاری داشت.

در دهه 70 از جمله با سمت معاونت سیاسی وزارت کشور، رئیس ستاد انتخابات کشور و نهایتا مشاور رئیس جمهور در دوران آقای خاتمی همکاری فشرده و نزدیکی داشت.

پس از دوم خرداد 76 علاوه بر همکاری با سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی در جبهه مشارکت ایران اسلامی نیز همکاری نزدیک داشت.

در دهه 80 پس از دولت آقای خاتمی در پیگیری اجرای تعهدات آقای دکتر مصطفی معین در انتخابات سال 1384 جهت جلب همکاری نامزدهای رد صلاحیت شده، دکتر ابراهیم یزدی و مهندس عزت الله سحابی، از سال 84 تا 86 مدیریت جلسات برنامه‌ریزی تشکیل «جبهه دموکراسی و حقوق بشر» را با حضور دکتر معین و نمایندگان احزاب مختلف از جمله نهضت آزادی ایران بر عهده داشت، که متأسفانه با کارشکنی برخی در آخرین لحظات متوقف شد.

پس از انتخابات مهندسی شده سال 88 و بازداشت گسترده بسیاری از فعالان سیاسی، تاجزاده نیز از جمله بازداشت شدگان بود که نهایتا به 7 سال زندان محکوم شد و او را در شرایط خاص انفرادی نگهداری کردند. نامه‌های سرگشاده او به رهبری و مصاحبه‌های متعدد؛ مواضع و ایستادگی شجاعانه او را در این دوران نشان می‌دهند.

رد صلاحیت تاجزاده در انتخابات ریاست جمهوری 1400 و بازداشت مجدد او در 1401 و محکومیت مجدد او به 5 سال زندان و اقدامات آگاهی بخش او در مصاحبه‌ها و نامه‌های سرگشاده به رهبری برای همگان کاملا برجسته است.

فرایند تجربیات شخصی تاجزاده در طول تحولات بیش از چهار دهه گذشته که از نزدیک در عرصه‌های مختلف مدیریت کشور و فعالیت های اجتماعی و سیاسی اشراف داشته و تحولات جامعه ایران را از دورانی که عموم جامعه شیفته آقای خمینی بوده تا امروز که طبق نظر بسیاری از جامعه شناسان بیش از 80 درصد جامعه ناراضی هستند و به ربشه مشکلات پی برده‌اند، احساس مسئولیت ایمانی و اخلاقی او زمینه‌های مواضع شفاف و شجاعانه او را حتی در دوران تحمل زندان فراهم ساخته تا مطالبات عموم جامعه ناراضی را بیان کند و به رسالت آگاهی بخشی و فریضه امر به معروف و نهی از منکر ایمانی خود عمل و مواضع گذشته خود را هم با صراحت نقد کند.

تاجزاده ضمن نادرست دانستن اشغال سفارت آمریکا و ادامه جنگ تحمیلی پس از پیروزی خرمشهر ریشه مشکل اصلی بحران‌های جاری کشور را اضافه شدن اصل ولایت فقیه در سال 58 و اضافه شدن اصل ولایت مطلقه فقیه در سال 68 به قانون اساسی می‌داند که نقض آشکار مطالبات تاریخی ملت ایران، یعنی آزادی و حاکمیت ملت، همان چشم اندازی است که آقای خمینی در سال 57 برای جمهوری اسلامی مطرح کرده بود و در مراحل بعدی منحرف شد. این انحراف از مطالبات تاریخی ملت ایران علت اصلی بحران‌ها و ابر بحران‌های جاری کشور است.

مواضع تاجزاده که امروز با شجاعت مطرح می‌شود هماهنگ با مواضع بسیاری دیگر از شخصیت ها و احزاب سیاسی و مطالبات اکثریت مطلق جامعه متکثر کنونی است که با صدای بلند و شفاف مطرح می‌شود. به همین علت باید تاجزاده را از جمله صدای مردم مظلوم و جامعه ناراضی ایران تلقی کرد تا این مطالبات راهبردی زمینه وفاق جامعه متکثر کنونی برای گذار به دموکراسی و عبور از بحران‌های جاری کشور را بصورت مسالمت آمیز و در راستای منافع ملی فراهم سازد. 

به امید آزادی آقای مصطفی تاجزاده و همه زندانیان سیاسی و عقیدتی و محصورین، چون آقایان سعید مدنی، ابوالفضل قدیانی، میرحسین موسوی، خانم زهرا رهنورد و... تا همه تلاشگران راه آزادی در کنار هم  و هماهنگ در راستای تحقق مطالبات ملت مظلوم ایران بتوانند زمینه‌های چنین فرایندی را فراهم سازند.

در پایان لازم می‌دانم از سرکار خانم فخرالسادات محتشمی پور فعال سیاسی، همسر آقای تاجزاده که همواره
با حمایت شجاعانه خود همراه او ایستاده و خود نیز در این راه هزینه‌های سنگین پرداخت کرده تقدیر و سپاس داشته باشم.

محمد توسلی

17 تیر 1404