پیام نوروزی 1401 نهضت آزادی ایران

 

بسمه‌تعالی

پیام نوروزی 1401 نهضت آزادی ایران

رفیق راه، هموطن،

روزگارت در تلاطم این جهان ناآرام که از همه سوی‌اش «ز خیل حوادث، کمین‌گهی است» به سامان و سرانجام‌ات به‌خیر باد!

قرن‌ها پیش حکیمی از سمرقند، سرشت هستی و سختی سُکنا در این سرا را در جمله‌ای به‌فراست فشرده بود :

هموار کرد خواهی گیتی را؟

گیتی است، کی پذیرد همواری؟

دفتر خاطرات دیرپای بشر نیز از سوی دگر همواره تندرستی زودشکن و امنیّت زودگریزش را
 بدو یاد آورده استت.

برای نوع بشر امروز چه تلخ است که کارنامه خود را در تصویر میلیون‌ها مهاجر و پناهجوی هراسانی ببیند که از شرق تا غرب و از میانمار و افغانستان و یمن و سوریه و عراق گرفته تا فلسطین و اوکراین، از آسیب جنگ و جهل و آسیب حرص وجور، با قلبی اندوهگین ترک دیار می‌گویند. در تصویر کودکان مبهوتی ببیند که از بستر گرم خود با دستان مادران و پدران مضطرب، به جاده‌هایی سرد و بی‌انتها و سرنوشتی نامعلوم کشیده می‌شوند .

 

نه! هرگز قرار نبود قطار این تمدن از چنین ایستگاهی سر برآورد!

و بشر چه رایگان میراث بی‌بهای انبیا، حکیمان، عارفان، فیلسوفان و متفکران خود را از یاد می‌برد و آنها را در کنج کتابخانه‌های فاخر و عظیم خود به گرد فراموشی می‌سپارد.

از یکدگر می‌پرسیم: سرزمین رنجدیده و کهنسال ما در این کشاکش چه می‌کند؟ آرزو این بود که کاش سیاست‌ورزان این دیار در میانه‌ی این ستیز، با ترازوی منافع ملی و مصلحت میهن، امور را می‌سنجیدند؛ نه با معیارهایی موهوم یا مهمل که تنها منافع جناحی انحصارپیشه را پیش چشم دارد و مصلحت خلقی را به پای اعتقاداتی ناسخته قربانی می‌کند.

اما حال که چنین نیست، ما را نیز ردای تکلیف از دوش نیافتاده است. به قدر وسع می‌کوشیم و امید و تلاش و توکل را رها نمی‌کنیم. کمان همّت به زه کردن و خدنگ اراده را به مقصد مُراد انداختن، شایسته قومی است سوار بر مرکب امید و آرزومند آزادی.

 

به یاد آنان که در هر زمستان به ترانه‌ی بهار دل سپردند، به یاد بعضی نفرات که همواره در تاریخ آزادی و عدالت به بهای رفاه و سلامت خویش، مشعل‌داری کرده و دلگرم‌مان داشته‌اند، به حرمت شمع‌هایی که به امید سحر، پای تا سرسوختند و مرغانی که در طول شب، از نغمه‌ی سحری باز نایستادند، ما نیز به قدر وسع می‌کوشیم.

 

 

بگذارید تا پیغام بهار را امسال از ملک الشعرای بهار بگیریم که در تصنیفی میهنی سروده بود :

بهار مضطر، منال دیگر

که آه و زاری اثر ندارد

جز انتظار و جز استقامت

وطن علاجی دگر ندارد

 

نوروز 1401 مبارک

نهضت آزادی ایرا ن