یادداشت
محمد توسلی برای روزنامه «اعتماد»:
چگونگی معیشت چهره‌های سیاسی*
اميرحسين
جعفري: سياست‌ورز دوستدار كار
محمد توسلي در ميان چهره‌هاي سياسي، پاسخگو‌تر است و از ايده بحث درباره منابع
مالي سياستمداران و نفس كاركردن در ميان آنها استقبال كرد و يادداشتي را درباره
منابع مالي خود و نحوه اداره مالي نهضت آزادي براي من ارسال كرد: توسلي در پاسخ به
اين پرسش كه در زندگي شخصي خود چه مشاغلي و از چه طريق كسب درآمد داشته‌ايد؟ گفت:
«بنده
فارغ‌التحصيل دانشكده فني دانشگاه تهران در سال 1340 در رشته راه و ساختمان هستم و
سپس در رشته دكتراي حمل و نقل و ترافيك در دانشگاه‌هاي ايلينوي امريكا و اشتوتگارت
آلمان، همزمان با فعاليت‌هاي اجتماعي، تحصيلات خود را ادامه دادم. اما در سال 1346 كه براي تهيه پايان‌نامه دكتراي
خود با موضوع «طرح جامع حمل و نقل شهر تهران» به ايران برگشتم و در شهرداري تهران
كار خود را آغاز كردم ممنوع‌الاستخدام و ممنوع‌الخروج شدم. اما در «مهندس مشاور
راهور» كه با مديريت آن در شهرداري آشنا شده بودم ابتدا به عنوان كارشناس و سپس
مديريت شركت اشتغال داشتم. به‌رغم بازداشت در سال 1350 مشاور هزينه‌هاي خانواده
مرا پشتيباني كردند و پس از يك‌سال آزادي از زندان با روي گشاده از ادامه همكاري
من استقبال كردند. اين همكاري در زمينه مطالعات و طراحي روسازي راه و ارايه دانش
جديد روسازي آسفالتي عمدتا در پروژه‌هاي وزارت راه و شهرسازي و شهرداري تهران
تمركز داشت. در اين مدت در مديريت و تهيه پروژه‌هاي آسفالت خيابان‌ها و معابر شهري
و بين شهري، آزادراه‌هاي كمربندي جنوب تهران و همچنين آزادراه‌هاي تهران - ساوه،
قم -كاشان - اصفهان، اصفهان - ذوب آهن و... همكاري مي‌كردم. از محل حقوق و مزاياي
دريافتي علاوه بر هزينه‌هاي جاري زندگي توانستم با پس‌انداز در سال 54 خانه مناسب
براي زندگي‌ام تهيه كنم. پس از انقلاب 57، در دولت موقت كه مسووليت مديريت شهر
تهران را بر عهده داشتم، خدماتم در جلد دوم خاطرات آمده است. در اين دوره فقط حقوق
ماهانه ده هزار تومان، در حالي كه قبلا حقوق و مزاياي شهردار تهران صد هزار تومان
بود، براي تامين هزينه‌هاي زندگي دريافت كردم . پس از پايان دوره شهرداري به‌رغم
درگيري در مسووليت‌هاي نهضت آزادي ايران براي تامين هزينه‌هاي زندگي به عنوان
كارشناس طرح‌هاي جامع و تفصيلي ترافيك شهرهاي ساري، خرم‌آباد و بروجرد با مهندسين
مشاور طرح و كاوش و به موازات آن با شركت مهندسين مشاور باوند نيز به عنوان
كارشناس ترافيك طرح جامع شهر قم همكاري داشتم.
با تاسيس شركت مهندسين مشاور گذر راه در سال 1371و اخذ صلاحيت و درجه‌بندي در رشته‌هاي
تخصصي حمل و نقل و ترافيك، راه و فرودگاه و همچنين با جذب همكاران متخصص، در جايگاه
مديريت آن به كارهاي پژوهشي و مطالعاتي پرداختيم كه ثمره آن تهيه طرح‌هاي پژوهشي و
تحقيقاتي و اجرايي بزرگ و ملي بود. در جشنواره مهندسي كشور در سال 1378 موفق به
اخذ جايزه ويژه شديم. به‌طور
خلاصه خدمات مهندسي خود را در مدت نزديك به 50 سال در قالب ارايه خدمات كارشناسي و
مديريتي و اجراي صدها پروژه بزرگ راهسازي، آسفالت، حمل و نقل و ترافيك، احداث
فرودگاه‌ها به ثمر رسانديم و با نظارت بر كليه مراحل و عمليات توليد و حمل و پخش
آسفالت بزرگراه‌هاي تهران و انجام مطالعات لازم براي ارتقاي كيفيت عمليات آسفالتي
و آموزش كادرهاي فني شهرداري تهران در دهه‌هاي 70 تا 90 نقش مثبت خود را در حد
توان ايفا كرديم. از جمله در هفتمين همايش
قير و آسفالت ايران كه همه ساله از سوي مركز تحقيقات راه و مسكن و شهرسازي برگزار مي‌شود،
لوح تقديري به من اهدا كردند كه در قسمتي از آن چنين آمده است: «شما را به عنوان شخصيت
برجسته صنعت قير و آسفالت در سال 1394 معرفي مي‌نماييم و اين لوح را به پاس
قدرداني از سال‌ها تلاش صادقانه براي اعتلاي كشور به جنابعالي تقديم مي‌داريم.» به‌طور
خلاصه حضور در بخش خصوصي اين امكان را براي كنشگران سياسي فراهم مي‌كند تا با
توانمندي و اعتماد به نفس بيشتر بتوانند به خدمات سياسي خود ادامه دهند و كمتر تحت
تاثير اعمال محدوديت‌هاي حاكميت قرار گيرند. تجربه تاريخي هم اين فرآيند را به
وضوح نشان مي‌دهد كه شخصيت‌هايي چون زنده‌يادان مهندس بازرگان و دكتر سحابي هم به‌رغم
اشتغال و تدريس در دانشگاه براي خود نهادهايي در بخش خصوصي از جمله شركت ياد
(يازده استاد دانشگاه) فراهم كرده بودند كه معيشت آنان وابسته كامل به دولت نباشد
تا بتوانند با استقلال به خدمات اجتماعي و سياسي خود بپردازند. در همين راستا
هزينه‌ها و مخارج فعاليت‌هاي اجتماعي و سياسي آنان نيز از همين منابع و كمك‌هاي
مردمي تامين مي‌شد تا استقلال و تداوم فعاليت‌هاي خود را تضمين كنند».
*یادداشت
محمد توسلی – روزنامه اعتماد – بخشی از گزارش گفتگو
با ده چهره سیاسی با عنوان «سیاسیون خانه نشین» - 11 اردیبهشت 1402 .
No comments:
Post a Comment