انسانمحوری به جای خودرومحوری
راهكار معضل آلودگي هواي كلانشهرها
محمد توسلی . اولین شهردار
تهران بعد از انقلاب
آلودگي شديد هواي كلانشهرها به ويژه كلانشهر تهران
در روزهاي پایانی آبان ماه سال جاری كه بعنوان آلودهترين شهر جهان (با شاخص 163)
به خود اختصاص داد؛ با واكنشهاي گستردهاي از سوي مقامات دولتي، شهرداري تهران و
صاحبنظران در رسانهها روبرو شد. خانم دكتر ابتكار معاون محترم رئیس جمهور و رئیس
سازمان محيط زيست با اشاره به اقداماتي كه در سه سال اخير براي مشكل آلودگي هوا
انجام شده است كه حاكي از بهبود شاخصهاي كيفيت هوا نسبت به شاخص هاي نظير در هشت
سال دولت گذشته بوده؛ تصريح كردهاند كه: "دولت دقيقا ميداند براي آلودگي
هوا در كلانشهرها چه كار بايد بكند، اما مشكل آلودگي هوا زمانبر است". آقاي
دكتر روحاني رئيس جمهور محترم نيز ضمن سخنرانيهاي خود در استان البرز به برنامههاي
دولت درباره " بحران آلودگي هوا" اظهار داشته اند كه بايد با عوامل
آلوده كننده هوا مقابله و آنها را مهار كرد و در اين راستا به اقدامات زير اشاره
كردهاند:
-
تبديل سوخت
مايع بسياري از صنايع و نيروگاهها به گاز
-
خارج ساختن
809 هزار خودرو فرسوده از چرخه حمل و نقل
-
تحول درساخت
خودروهاي داخلي و ارتقاء آنها با كيفيت يورو 5 و6
-
توليد سه نوع
خودرو جديد توسط ايران خودرو و پژو با سرمايهگذاري 400 ميليون يورو با استاندارد
يورو 5 و6 كه تا پايان سال به بازار ميآيند.
-
توليد 150
هزار خودرو با سرمايهگذاري 300 ميليون يورو توسط سايپا و سيتروئن
-
ارتقاء كيفيت
بنزين توزیعی به يورو4 در جايگاههاي كلانشهرها و ادامه اين روند در كل كشور
اگرچه اين اقدامات هر يك ميتواند براي كاهش آلودگي
هوا مفيد ودر چارچوب يك برنامه كلان
راهبردي لازم باشند؛ اما آيا به لحاظ كارشناسي و تجربه ساير كشورهاي توسعه يافته
تداوم چنین اقداماتي بدون برنامه راهبردي مشكل آلودگي هوا و معضل ترافيك كلانشهرها
را حل خواهد كرد؟ به نظر صاحب اين قلم كه با دانش حمل و نقل و تجربه كشورهاي توسعه
يافته آشنايي دارد و در چهار دهه گذشته در عرصههاي مختلف آنها را در مديريت شهر
تهران مورد عمل و بصورت آيين نامههاي ملی و یادداشت های متعدد در معرض نشر عمومی قرارداده است؛ اين نگاه " خودرو محور
" و توسعه عرضه تسهيلات و خدمات براي خودروسواري با بنزين ارزان؛ هرگز مشكل
آلودگي هوا و معضل ترافيك كلانشهرها را حل نخواهد كرد . زيرا تجربه جهانی بعد
از سالهاي 1970 با نگاه " انسان محور"، كه سلامت و نياز واقعي انسان را
مدنظر قرار ميدهد، نشان ميدهد كه استفاده از خودرو سواري و موتورسيكلت در
برنامه ريزهاي حمل ونقل شهري در كشورهاي توسعه يافته محدود و در مواردی حذف شده
است. و نگاه راهبردي متمرکز بر تقویت حمل ونقل عمومي (شامل اتوبوسراني، قطار سبک
شهری و مترو) براي سفر های متوسط و طولاني و استفاده از تسهیلات دوچرخه سواري براي
سفرهاي كوتاه و متوسط و پيادهروي براي سفرهاي كوتاه شهري بوده است.
نگاهي اجمالي به سيستم حمل و نقل شهري كشورهاي
توسعه يافته ازجمله آلمان و فرانسه كه شهرهاي ما میزبان بازار و مصرف خودروهاي
لوكس آنهاست، اين تجربه را به وضوح نشان ميدهد. شبكه مترو شهر پاريس آنچنان در
سطح شهر پوشش دارد كه فاصله ايستگاههاي مترو از هم، حداكثر 300 متر است و 45 درصد
سفرهاي شهري با مترو انجام ميشود ( درتهران 16درصد ). علاوه بر اين، شبكه گسترده اتوبوسرانی
و دوچرخه سواري و پيادهروي بخش عمدهاي از سفرهاي شهري را تامين ميكند بطوريكه
سفرهاي با خودرو سواری فقط حدود12درصد كل سفرهاي روزانه را به خود اختصاص ميدهد
(در تهران 42درصد شخصی بعلاوه 22 درصد تاکسی). در شهرهاي آلمان نيز حمل و نقل
عمومي شامل مترو و قطار شهري و اتوبوسراني بخش عمدهاي از سفرهاي شهري را جابجا ميكنند
و بطورمتوسط در تمام شهرهاي آلمان 12درصد
از سفرها با دوچرخه انجام ميشود. در برخي از شهرهاي شمالي اروپا تا 80درصد سفرها
با دوچرخه انجام ميشود. در شهرهاي آمريكا نيز برنامه ريزي براي كاهش استفاده از
خودرو سواري و تقويت حمل و نقل عمومي و دوچرخه سواري در برنامههاي راهبردي دولت فدرال
پيشبيني شده و مورد عمل قرارگرفته است.
آقاي دكتر روحاني رئیس جمهور محترم در سخنراني خود
همچنين به درستي تصريح كردهاند كه ما حداقل با سه بحران روبرو هستيم. بحران
اقتصادي، بحران محيط زيست و بحران آب. آيا اعتبارات موجود كشور متناسب با اين
بحرانها در بودجه اختصاص پيدا كرده است؟ در كلانشهر تهران در برنامههاي توسعه
مترو قرار بوده است تا پايان سال 94 خط 3
مترو به بهرهبرداري برسد اما تاكنون بعلت عدم تخصيص اعتبارات هنوز كامل نشده و
بهرهبرداري ساير خطوط مترو نيز با تاخير زياد روبرو بوده است.
بحران محيط زيست از جمله آلودگي هواي كلانشهرها كه
سلامت شهروندان را در معرض مخاطره قرار می دهد (فقط فوت 412 نفر شهروندان تهرانی
درآبان ماه) و اتلاف وقت روزانه شهروندان در سفرهاي شهري، نياز به برنامهريزي
راهبردي و اختصاص اعتبارات لازم متناسب با
اهميت آن دارد. ميدانيم هزينههاي پيشگيري بسيار كمتر از هزينههاي درمان و تلفات
انساني است.
نظر به اینکه
سياستگذاري در برنامهريزي برای رفع معضل
آلودگي هوا و تامين محيط زيست سالم براي شهروندان منوط به عزم ملي است و مسئوليت
اصلي آن برعهده دولت و مديريت اجرايي كشور است اما همكاري نزديك بسياري از
وزارتخانههاي چون نفت،صنایع، راه و شهرسازي، وزارت كشور، شهرداريها ودر راس
آنها سازمان محيط زيست و همچنين رسانهها، سمن ها، نهادهاي مدني و احزاب سياسي و
همه شهروندان در اجراي چنین برنامهاي ضروري است. طرفه آنكه، برای تغيير
نگاه" خود رومحور" به نگاه "
انسان محور" و تمركز سياستها و برنامهها بر تامين نياز واقعي شهروندان مستلزم
كار كارشناسي و فرهنگي گستردهاي است تا دولت بتواند با همكاري همه دست اندركاران
و با همكاري مردم چنين برنامهاي را جامه عمل بپوشاند.
بطور خلاصه برای
تامين اعتبارهاي لازم براي اجراي برنامه هاي حمل ونقل شهري " انسان محور"
از جمله ميتوان قيمت بنزين را بصورت ماليات به تدريج تا سطح قيمت جهاني افزايش
داد و مابهالتفاوت آن را با همكاري و نظارت خود مردم (شوراهای شهری ) فقط صرف
توسعه حمل ونقل عمومي و مترو و زيرساختهاي دوچرخه سواري در شهرها كرد.
با عرضه
امكانات حمل ونقل عمومي براي جابجايي ارزان و ايمن شهروندان و افزايش قيمت سوخت
عملا جابجايي با خودرو سواري محدود خواهد شد و علاوه بر كاهش آلودگي هواي
كلانشهرها و صرفهجويي قابل ملاحظه دولت بعلت كاهش مصرف سوخت و حفظ سلامتي
شهروندان يكي از موانع اجراي برنامههاي توسعه پايدار كشور برطرف خواهد شد.
منبع: روزنامه
شرق – 13 آذر 95
(متن کامل)
No comments:
Post a Comment