تأملی در تحریم ظریف
محمد توسلی
تحریم آقای دکتر محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران از سوی دولت
آمریکا در شرایط کنونی از جنبه‌های مختلفی قابل بررسی و تحلیل است. ابتدایی‌ترین
موضوع در این رابطه به ادعای آمریکا مبنی بر تلاش برای مذاکره با ایران بر می‌گردد.
اکنون سوال این است که آنها اگر واقعا به دنبال مذاکره هستند با توجه به تحریم اخیر
می‌خواهند با چه کسی مذاکره کنند؟ همچنین می توان این سوال را هم پیش کشید که با
توجه به همین رفتارهای متناقض، آمریکا چه هدف راهبردی را در مسیر تلاش برای مذاکره
با ایران دنبال می‌کند؟
جنبه دوم این تحریم می تواند واکنش به توان دیپلماتیک جمهوری اسلامی
ایران باشد. آقای ظریف و تیم ایشان خصوصا در سفرهای اخیرشان به نیویورک مصاحبه‌ها
و اظهارنظرهای موثری داشتند که اصلا به نفع سیاست کاخ سفید نبود. در واقع دولت آمریکا
نشان داد که پاسخ در خور توجه و منطقی به موضع‌گیری‌های آقای ظریف ندارد و از همین
رو دست به این واکنش احساسی زد.
جنبه سوم موضوع هم به توان بالای دستگاه دیپلماسی فعلی کشور بر می‌گردد.
آقای ظریف و تیم ایشان طی دو سال مذاکره و مصاف پر چالش با تیم‌های دیپلماتیک 6
قدرت بزرگ جهانی به موفقیتی چشمگیر دست یافتند. موفقیتی که نه تنها منافع ایران
بلکه منافع بیشتری در منطقه و جهان را تضمین می‌کرد. یکی از اهداف تحریم جدید دولت
آمریکا در واقع به زیر کشیدن همین قدرت دیپلماتیک ایجاد شده در ایران است. قدرتی
که ناشی از انتخاب درست مردم بوده و نشان می‌دهد که اگر مدیران کشور با شیوه صحیحی
برگزیده شوند همواره نتیجه کار آنها به نفع منافع عمومی کشور خواهد بود.
و اما دست آخر، ضمن محکوم کردن این اقدام غیر متعارف و مشکوک دولت
آمریکا که نقض عرف و قوانین بین المللی و گام جدیدی در راستای تشدید بحران منطقه
می باشد، به نظر می‌رسد مقامات کاخ سفید سخت در پی این هستند که تصویری مبتنی بر
احاطه و تسلط تندروها بر کل مدیریت و سیاست ایران را تصویرسازی کنند. با همین فرض
بستن راه رسمی و قانونی مذاکره با ایران توسط دولت آمریکا به واسطه تحریم اخیر می‌تواند
اقدامی مشکوک و قابل بررسی هم باشد، با این توضیح که آیا کاخ سفید دل به کانال‌های
دیگری برای مذاکره بسته است؟
منبع: روزنامه ایران – 12 مرداد 98
No comments:
Post a Comment