محکومیت حمله تروریستی اسراییل به کنسول‌گری ایران در دمشق

 

بسمه‌تعالی

محکومیت حمله تروریستی اسراییل به کنسول‌گری ایران در دمشق

حمله خشونت‌بار حکومت غاصب اسراییل که منجر به جان باختن تعدادی از هم‌وطنان و تخریب مرکز سرکنسول‌گری ایران در دمشق شد، افزون بر وجوه صلح‌ستیزانه و ضدانسانی که بر آن مترتب است، یکی از سبعانه‌ترین انواع «تروریسم دولتی» و نقض آشکار «صلح» به شمار می‌رود که در تعارض صریح با بند چهارم از ماده 2 منشور ملل متحد و کنوانسیون وین 1961 قرار دارد. یادآوری می‌کند که اسناد بین‌المللی یادشده، ناظر بر منع توسل حکومت‌ها به زور و استفاده از قدرت نظامی بوده که از یک سو در چارچوب رعایت تمامیت ارضی و استقلال کشورها امری واجب و غیرقابل چشم‌پوشی قلمداد می‌شوند و از سوی دیگر بر مصونیت اماکن دیپلوماتیک تاکید دارند.

نهضت آزادی ایران ضمن عدم تایید برنامه راهبردی نظامی جمهوری اسلامی در فراسوی مرزهای سرزمینی، اقدام تروریستی اخیر دولت غاصب اسراییل را به شدت محکوم کرده و اعلام می‌دارد که گسترش دامنه جنگ غزه و باز کردن جبهه‌های جدید از طریق تحمیل رویارویی نظامی به ایران، تکمیل برنامه‌ای ضدانسانی است که در گام نخست، در زنجیره تداوم حاکمیت تبعیض نژادی و دینی اسراییل و فراگیرسازی ابعاد جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی ملت فلسطین معنا پیدا می‌کند و در گام بعد، اقدامی است از سرناچاری که در پی ناکامی دولت نتانیاهو در دستیابی به اهداف اعلام شده در جنگ غزه، شکست اخلاقی در برابر افکار عمومی و وجدان بشریت و محکومیت توسط نهادهای حقوق بشری و سازمان ملل متحد، در راستای ممانعت از سقوط قریب‌الوقوع راستگراترین دولت اسراییل از بدو پیدایش تا کنون، ضرورت یافته است.

نهضت آزادی ایران به خانواده‌های جان‌باختگان این رخداد فاجعه‌بار تسلیت گفته و اعلام می‌دارد که موثرترین و مدبرانه‌ترین واکنش حکومت ایران را که توام با عزت کشور، مصلحت ملی و موید رعایت اصل حکمت در سیاست خارجی باشد، بهره‌گیری از سازوکارهای حقوق بین‌الملل برای کاهش مشروعیت اخلاقی و سیاسی رژیم صهیونیستی حاکم بر تل‌آویو می‌داند. از این رو، از دولت جمهوری اسلامی می‌خواهد که علاوه بر خویشتن‌داری و پرهیز از هرگونه تقابل نظامی، با استفاده از ظرفیت‌های دیپلوماسی عمومی و رسمی و تعامل جدی با شورای امنیت سازمان ملل متحد، دولت اسراییل را وادار به پاسخ‌گویی در برابر دیوان دادگستری لاهه و دیگر نهادهای سازمان ملل متحد مانند شورای حقوق بشر کند.

نهضت آزادی ایران در شرایطی که آتش جنگ از هر سو در خاورمیانه کرانه می‌کشد و کشورمان را تهدید می‌کند، به حاکمیت جمهوری اسلامی هشدار می‌دهد که موثرترین پشتیبان ثبات سیاسی و مهم‌ترین عامل نیل به امنیت ملی پایدار، رشد شاخص‌های سرمایه اجتماعی و ارتقای زمینه‌های دستیابی به رضایت همگانی، همبستگی و وفاق ملی است. از این رو، یادآوری می‌کند که سیاست خارجی توان‌مند در ادامه سیاست داخلی مردمی و دموکراتیک پدید می‌آید و دستیابی به «استقلال و حاکمیت ملی» بدون تحقق «آزادی‌های اساسی و حاکمیت ملت» امکان‌پذیر نخواهد بود.

 

نهضت آزادی ایران

18 فروردین 1403

ماجرای شکل‌گیری پارک قیطریه چیست؟

 

محمد توسلی، اولین شهردار تهران بعد از انقلاب، در گفتگو با «انتخاب»

پایگاه خبری «انتخاب»: شهردار تهران خواستار احداث مسجد در پارک قیطریه شده است و جامعه و حتی شورای شهر نیز نسبت به این اقدام ابراز نارضایتی کرده است. اقدامی که در شرایط فعلی مالی شهرداری چندان منطقی به نظر نمی رسد و با توجه به تعدد مساجد در نزدیکی پارک قیطریه و دیگر پارک های تهران، اینگونه اقدامات نتایج به خصوصی نیز به دنبال ندارد. به جهت بررسی موضوع فوق گفتگو کردیم با مهندس محمد توسلی، اولین شهردار تهران بعد از انقلاب، که در ادامه مشروح آن را می‌خوانیم:

زمین پارک قیطریه اهدایی یک خانم بود/ علاقمند بود این باغ را به شهرداری بدهد تا به پارک عمومی تبدیل شود/ وقتی اعضای شورای شهر مخالفند، معلوم نیست شهردار تهران با چه اختیاری تلاش دارد که در تمامی پارک‌های شهر مسجد بسازد.

 *ماجرا شکل‌گیری پارک قیطریه چیست؟

در جلد دوم خاطراتم که در سال 1399 منتشر شده مسائل مربوط به پارک قیطریه نیز آمده است. ماجرا از این قرار است که آقای اکبر یکی از حقوق‌دان‌هایی بودند که بعد از انقلاب با ما همکاری داوطلبانه داشتند. آقای اکبر یک روز به من گزارش دادند که یک خانم باغی در قیطریه دارند که علاقه‌مند هستند این باغ را به شهرداری اهدا کنند تا تبدیل به پارک عمومی شود. وقتی ایشان چنین پیشنهادی را مطرح کردند و با توجه به نگاه راهبردی ما برای توسعه فضای سبز از این نظر استقبال کردیم. چون آنجا باغ بود باید به شکل پارک طراحی می‌شد و در نهایت به شکل پارک امروزی درآمد. من به خاطر مسئولیتی که در مدیریت شهر تهران داشتم، وقتی نگاه آقای زاکانی برای احداث مسجد در آن پارک مطرح شد احساس مسئولیت کردم که واکنشی بصورت خلاصه در یک توییت داشته باشم. سوابق تاریخی که در خاطراتم آمده علاقمندان می‌توانند به آن مراجعه کنند تا با تاریخچه این پارک آشنا شوند.

در مورد آقای اکبرلازم به تاکید است که ایشان از جمله نیرو‌های انسانی بودند که به صورت داوطلبانه با شهرداری همکاری می‌کردند، ایشان در زمینه قرارداد‌های بین‌المللی شهرداری همکاری بسیار ثمربخشی داشتند، بطوری که بعد از واقعه اشغال سفارت آمریکا هیچ پرونده‌ای در رابطه با شهرداری تهران در دادگاه های بین‌المللی مطرح نبود که این امر از توانمندی ایشان بود. یکی از ویژگی‌های بعد از انقلاب هماهنگی ملت ایران با مدیران انقلاب بود، ما نیرو‌های داوطلب بسیاری داشتیم که بدون دریافت حقوق با شهرداری همکاری می‌کردند. چنین رخدادی را در سال‌های بعد شاهد نیستیم. مردم شهر تهران با مدیریت شهری آنچنان همکاری داشتند که ما پروژه‌هایی را در تهران مانند طرح ترافیک مرکز شهر اجرایی کردیم که کارشناسان باورشان نمی‌شد اما با همکاری و حمایت شهروندان توانستیم چنین پروژه‌هایی را عملی کنیم.

 *تصمیمات مربوط به ساخت مسجد در شهرداری تهران از چه جهت نادرست و به انحراف رفته است؟
این نوع تصمیمات در شهرداری باید زیر نظر شورای شهر و شهردار تهران باید مجری مصوبات شورای شهر باشد. در حالیکه الان شاهد هستیم اعضای شورای شهر با این تصمیم موافق نیستند و معلوم نیست شهردار تهران با چه اختیاری تلاش دارد که در تمامی پارک‌های شهر مسجد بسازد. یک سؤال مطرح می‌شود که آیا وظایف شهرداری تهران ایجاد مسجد است؟ در کجای مقررات شهرداری آمده است که باید برای مسجد برنامه‌ریزی کنند؟ این کار‌ها عبور از وظایف راهبردی شهرداری است. وظایف شهرداری تهران پاسخ به نیازهاییست که زیست سلامت شهروندان را در ابعاد مختلف تأمین می‌کند. از جمله در زمینه محیط زیست، حمل و نقل شهری، کیفیت توسعه شهری و.... که بخش مهمی از وظایف شهرداری است. این کاری که شهرداری تهران خواهان انجام آن است در چارچوب وظایف شهرداری نیست. به نظر من اگر یک نظرخواهی از شهروندان تهران شود، گمان می‌کنم که بالای 90 درصد مخالف این کار باشند. به خصوص اینکه ما به لحاظ اجتماعی می‌دانیم که در اطراف این پارک مساجد بسیار متعددی هست که عمدتاً نیز خالی هستند. میزان حضور مردم در مساجد بسیار کاهش پیدا کرده است. وقتی مساجد ما توسط شهروندان به دلایل فرهنگی و اجتماعی نسبتاً خالی شده است چرا باید در ساخت مساجد اینگونه رفتار کنند؟

*این اتفاق چه زیان های مالی برای شهر تهران دارد؟

شهرداری تهران با محدودیت‌های مالی جدی مواجه است و پروژه‌های اساسی که برای سلامت شهروندان مورد نیاز است به دست فراموشی سپرده شده است. شهردار تهران از چه منابعی دنبال احداث مساجد در پارک‌های شهر است که نه قانونی و نه مورد نیاز است؟

* در آن زمان که شما شهردار تهران بودید آیا توصیه مذهبی به شهرداری برای ساخت اماکن این چنینی و یا حتی رعایت اصول مذهبی دیکته شده ارائه می شد؟

به هیچ وجه در آن زمان توصیه‌ای درباره مسائل مذهبی به شهرداری نمی‌شد که بخواهد الزامی به ما داشته باشد. فضای بعد از انقلاب یک فضای کاملاً آزاد بود و من با تخصصی که در رشته مهندسی عمران و حمل و نقل ترافیک و مدیریتی شهری داشتم و تجربه‌ای که از سال 46 تا 57 کسب کردم و بیش از ده سال در جایگاه مهندس مشاور با شهرداری تهران همکاری داشتم کاملاً کوشش کردم نیاز‌های راهبردی شهر تهران مورد توجه قرار بگیرد.

در جلد دوم خاطرات من که تجربه مدیریت شهری در دوران بحران است، ما دنبال این بودیم که ساختار شهرتهران در دوازده منطقه پراکنده را به یک ساختار جدید با 340 محله برسانیم و در آینده مدیریت شهری تهران بتواند محله محور باشد و مردم در شورا‌های محلات و شورای شهر، مدیریت واحد شهری را اجرا کنیم که در مهر ماه 58 قانون آن در شورای انقلاب تصویب شد اما با روندی که تاکنون داشتیم این نگاه‌های راهبردی به فراموشی سپرده شد اما در دولت آقای خاتمی تا حدی در زمینه شورای شهر اجرا شد.

     مصاحبه محمد توسلی با خبرنگار پایگاه خبری انتخاب، محمد حسین جعفری، 11/01/ 1403
 

Top of Form

Bottom of Form

 

نامه سرگشاده نهضت آزادی به رییس قوه قضاییه

 

بسمه‌تعالی

نامه سرگشاده به رییس قوه قضاییه:

 فشارهای امنیتی بر احزاب سیاسی را متوقف کنید

ریاست محترم قوه قضاییه!

با سلام و دعای توفیق جنابعالی در اجرای قانون و استقرار عدالت

جنابعالی از ابتدای تصدی بر قوه قضاییه ایران، بارها نسبت به تخطی ضابطین قضایی هشدار داده و ابراز نگرانی کرده‌اید، اما متاسفانه به استحضار می‌رساند که در تاریخ ۱۷ اسفند ۱۴۰۲ ماموران امنیتی وزارت اطلاعات همراه با چند نفر که خود را از سوی دادسرای امنیت اوین معرفی می‌کردند، مانع از برگزاری نشست شورای مرکزی نهضت آزادی ایران در منزل شخصی یکی از اعضا شدند و به رغم آن که از ایشان خواسته شد که حکم قضایی ارایه دهند، از این وظیفه قانونی استنکاف کردند و هیچ حکم یا دستور قضایی را نشان ندادند. این رفتار برای بار سوم است که در سال گذشته تکرار می‌شود و ماموران امنیتی از برگزاری جلسات این حزب دیرپای ملی و اسلامی ممانعت می‌کنند که اخبار مربوطه نیز هر بار در همان زمان منتشر شده است.

این در حالی است که هیچ قانونی الزام به اخذ مجوز یا ضرورت اطلاع نهادهای حاکمیتی در خصوص برگزاری جلسات سیاسی و فرهنگی در محیط‌های خصوصی ندارد و وفق اصل ۲۶ قانون اساسی جمهوری اسلامی، نهضت آزادی ایران، حزبی است قانونی که علاوه بر سوابق درخشان عملکرد و خدمات گسترده شخصیت‌هایی مانند زنده‌یادان مهندس بازرگان، دکتر سحابی، آیت‌الله طالقانی، دکتر یزدی و دیگر پیشگامان، هرگز گامی جز در راستای منافع ملی و دفاع از حقوق اساسی و حاکمیت ملت برنداشته است و تا کنون، هیچ‌گاه با حکم هیچ مرجع صالح قضایی از ادامه فعالیت منع یا محدود نشده است.

نهضت آزادی ایران یادآوری می‌کند که وفق اصل ۱۵۶ قانون اساسی، «قوه قضاییه قوه‌ای است مستقل که پشتیبان حقوق فردی و اجتماعی و مسئول تحقق بخشیدن به عدالت و احیای حقوق عامه و گسترش عدل و آزادی‌های مشروع و موظف به نظارت بر حسن اجرای قوانین است» و همچنین اعلام می‌دارد که بر اساس اصول دوم و سوم قانون اساسی، «کرامت و ارزش والای انسان و آزادی» از پایه‌های نظام جمهوری اسلامی قلمداد شده و «تامین آزادی‌های سیاسی و اجتماعی و مشارکت مردم در تعیین سرنوشت سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خویش» از جمله وظایف بنیادین حاکمیت است. از این رو، تضییقات روزافزون و تشدید فضای امنیتی علیه این حزب با قدمت بیش از شصت سال و دیگر احزاب و نهادهای جامعه مدنی، افزون بر نقض حقوق اساسی و شهروندی، اقدامی است خلاف شان قوه قضاییه و علیه اعتبار اخلاقی و بنیان‌های سیاسی نظام جمهوری اسلامی که در تعارض آشکار با آرمان‌های انقلاب اسلامی یعنی آزادی، حاکمیت ملت، حاکمیت ملی، حاکمیت قانون و عدالت قرار دارد.

نهضت آزادی ایران هشدار می‌دهد که عدم واکنش قانونی و تداوم سکوت و بی‌اعتنایی مسئولان ارشد قوه قضاییه در قبال چنین امکانات وسیعی که در راستای تضییق و نادیده گرفتن حقوق اساسی ملت در اختیار مقامات امنیتی قرار داده شده، معنایی جز نفی جمهوریت نظام و نقض اصل تفکیک قوا و استقلال نهاد قضایی ندارد و اعلام می‌دارد که این اقدامات که بارها تکرار شده و در ماه‌های اخیر نیز شدت گرفته است، مصداق عنصر مادی مقرر در ماده ۵۷۰ قانون مجازات اسلامی است که «سلب آزادی‌های شخصی آحاد ملت و محرومیت شهروندان از حقوق مندرج در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران توسط مقامات و ماموران وابسته به نهادها و دستگاه‌های حکومتی» را جرم‌انگاری کرده است.

نهضت آزادی ایران ضمن محفوظ دانستن حق شکایت رسمی از آمران و عاملان این حادثه در مراجع کیفری، از رییس قوه قضاییه انتظار دارد که در راستای ایجاد اعتماد در افکار عمومی پیرامون دغدغه‌هایی که همواره نسبت به عملکرد ضابطان قضایی و امنیتی ابراز داشته است و در جهت ادای وظایف و مسئولیت‌های قانونی و اخلاقی که بر عهده دارد، از ادامه آزارها و فشارهای غیرقانونی ماموران امنیتی که در کسوت ضابط قضایی، حقوق اساسی و حریم اشخاص را نقض می‌کنند، جلوگیری به عمل آورد و خاطیان و قانون‌شکنان را در معرض پاسخگویی قرار دهد.

نهضت آزادی ایران

۵ فروردین ۱۴۰۳

پیام تبریک نوروزی 1403 نهضت آزادی ایران

 

بسمه‌تعالی

 

نوروزی دیگر

بر ما خستگان، از راه می‌رسد

و گرد ملال از رخسار شهر می‌شوید

طبیعت کار خویش می‌کند، نه خسته می‌شود از تکرار، نه فرسوده، نه نومید

تکرار فصل‌ها تو گویی حکایتی است در گوش ما :

«آرزوی بهاری بی‌پایان، خامی است

همچنان‌که خیال رسیدن به سرزمین موعود!

در زِهدان فردا، نطفه‌ی نبردی دوباره است و هر پیروزی، پاگرد شیبی مجدد .

«آسودگی» از قماش «هرگز» است

ما باید که  در همه حال، روی از راستی نتابیم. کارِ ما ، تکثیر نیکی و زیبایی است

و افروختن چراغی - هرچند شکستِ بر این شب تار نبَرد-

چون ملّاحی که چشم به ستاره ی قطبی دارد، راه گم نکنیم .

وطن را و آزادی را ارج نهیم

و  تا آخرین نفس، روشنی بخشیم.»

 

نهضت آزادی ایران فرا رسیدن نوروز ۱۴۰۳ را در شرایطی به هم‌وطنان خود در ایران و سایر نقاط جهان تبریک می‌گوید که متاثر از تبلور عزم حاکمیت در انتخابات اسفند ۱۴۰۲، سالی دشوار و پرمشقت را پیش‌بینی می‌کند و استبداد و ناامیدی، همچنان عارضه نامبارکی است نشسته بر پیکر نحیف آزادی و حاکمیت ملت و قانون‌گرایی در این سرزمین.

امید است که ملت ایران در پرتو آگاهی، مسئولیت‌پذیری، وحدت، همدلی و هم‌اندیشی، سرنوشت خود را به دست اراده مردم و با بهره‌گیری از راهبرد وفاق ملی رقم زند و به یاری خداوند، طلیعه بهاری راستین را بشارت دهد.

 

نوروزتان مبارک

نهضت آزادی ایران

نوروز ۱۴۰۳

 

 

 

ممانعت از ادامه جلسه شورای مرکزی نهضت آزادی ایران

 

بسمه تعالی

ممانعت از ادامه جلسه شورای مرکزی نهضت آزادی ایران

امروز صبح حدود ساعت ۱۱ ماموران امنیتی به محل برگزاری جلسه شورای مرکزی نهضت آزادی ایران مراجعه کرده و خواستند جلسه‌ای که در منزل شخصی یکی از اعضا از ساعت ۹ صبح آغاز شده بود، متوقف و همه محل  را ترک کنند.

نهضت آزادی ایران ضمن اعتراض به این اقدام خلاف قانون مقامات امنیتی هشدار می‌دهد در شرایطی که یک نهاد سیاسی با سابقه بیش از ۶۰ سال خدمات شفاف، علنی، در راستای منافع ملی و با التزام به قانون اساسی نتواند جلسه شورای خود را برگزار کند، از آرمان‌های انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ و جمهوریت نظام چه ارزش دیگری باقی مانده است؟

نهضت آزادی ایران از مقامات مسیول حاکمیت جمهوری اسلامی انتظار رسیدگی و جلوگیری از این گونه اقدامات خلاف قانون و مصالح کشور را دارد. این اقدام دقیقا در راستای برنامه‌های بیگانگان برای توسعه ناامیدی، تشدید شکاف ملت – دولت و فروپاشی حاکمیت جمهوری اسلامی است. بدیهی است که چنین تضییقاتی، خللی در اراده نهضت آزادی ایران در پیگیری مطالبات برحق ملت ایران ایجاد نخواهد کرد.

 

روابط عمومی

نهضت آزادی ایران

۱۷ اسفند ۱۴۰۲    

هموطنان سیل‌زده‌ در سیستان و بلوچستان را دریابیم

 

بسمه‌تعالی

هموطنان سیل‌زده‌ در سیستان و بلوچستان را دریابیم

بنی‌آدم اعضای یک پیکرند                  که در آفرینش زیک گوهرند

چو عضوی به درد آورد روزگار            دگر عضوها را نماند قرار

 [سعدی]

ایران نه فقط جغرافیا، بلکه فرهنگ و تاریخی ریشه‌دار است که در طول سده‌ها و هزاره‌ها در روند سازگاری و تکثر قومی و مذهبی و برآمده از عشق و مودت و فداکاری و باور به کرامت انسانی و منصرف از هرگونه تمایزات نژادی، قومی و جنسیتی تکوین و تعالی یافته است. از این رو، همان‌قدر یک فارسِ مسلمانِ شیعه، ایرانی قلمداد می‌شود که یک شهروند کرد، عرب، ترک، بلوچ، ترکمن، لر و دیگر اقوام ساکن این سرزمین، اعم از آن که مسلمان و شیعه باشد یا اهل سنت و مسیحی و یهودی و زرتشتی و باورمند به هر دیانت و آیین رحمانی و اخلاقی دیگر، ایرانی به حساب می‌آید.

 متاسفانه متاثر از تبعیض و بی‌عدالتیِ ناشی از تداوم استبداد و نفی حقوق اساسی و حاکمیت ملت ایران، مقارن با یک سده است که این پشتیبانِ عظیم انسانی و این پیشینه غنی فرهنگی و تاریخی از سوی حاکمیت‌های قبل و بعد از انقلاب اسلامی نادیده گرفته شده و نسبت به ضرورت تامین نیازمندی‌ها و ارایه برنامه‌ریزی و احداث زیرساخت‌های لازم در راستای نیل به یک توسعه ملی، متوازن، پایدار و عادلانه در مناطق محروم کوتاهی شده است. کما این که حدود یک هفته از نزول سیل سهمگین در مناطق وسیعی از استان سیستان و بلوچستان می‌گذرد و در حالی که پیش‌بینی‌های هواشناسی دلالت بر آغاز موج دوباره بارش در روزهای پیش رو دارد، هنوز پاسخ‌گویی لازم و اقدام متناسب با این بحران عظیم انسانی صورت نگرفته است.

نهضت آزادی ایران ضمن احساس وظیفه نسبت به همدردی و همراهی با هم‌وطنان سیل‌زده در سیستان و بلوچستان و تلاش برای گذار از ابربحران‌هایی که جامعه و میهن ما را احاطه کرده‌‌اند، از مردم شریف ایران درخواست دارد که در کنار هم بایستند، همت کنند و از طریق نهادهای مدنی قابل اعتماد و مستقل، به مردم دردمند و ستم‌دیده سیستان و بلوچستان یاری رسانند و با قطره قطره کمک‌های مالی و غیرمالی، دریایی پدیدار سازند که ظرفیت بیکران همبستگی ملی و قدرتِ بی‌قدرتان را عیان می‌نماید.

نهضت آزادی ایران
۱۶ اسفند ۱۴۰۲

پیام تسلیت نهضت آزادی ایران به سرکار خانم نرگس محمدی

 

 

پیام تسلیت نهضت آزادی ایران به سرکار خانم نرگس محمدی

بازگشت همه بسوی اوست

سرکار خانم نرگس محمدی

درگذشت شادروان کریم محمدی پدر گرامیتان را به سرکار، جناب آقای تقی رحمانی، خانواده  محترم و علاقه‌مندان ایشان تسلیت می‌گوییم.

برای سرکار که دوران زندان را صبورانه تحمل می‌کنید و خانواده محترم که چشم انتظار دیدار شما هستند تندرستی و توفیق ایستادگی و تداوم آگاهی‌بخشی و برای آن مرحوم که محروم از دیدار شما بودند، آمرزش و رحمت بیکران الهی خواستاریم.

محمد توسلی

دبیرکل نهضت آزادی ایران

 10 اسفند 1402

پیام تسلیت نهضت آزادی ایران به مناسبت درگذشت شادروان سعید غفارزاده

 

پیام تسلیت نهضت آزادی ایران به مناسبت درگذشت شادروان سعید غفارزاده

بسمه تعالی

انا لله و انا الیه راجعون

شادروان سعید غفارزاده (1402- 1315) از یاران دیرین و صمیمی، پژوهشگر دینی و صاحب آثار متعدد در این زمینه، امروز پس از ابتلا به بیماری، دار فانی را وداع گفت.

نهضت آزادی ایران درگذشت این یار دیرین و پژوهشگر دینی را به خانواده محترم ایشان به ویژه دختر ارجمند ایشان سرکار خانم مهرناز غفارزاده که همواره درکنار و یاری رسان آن مرحوم بودند و همچنین همه یاران، بستگان و دوستان ایشان تسلیت می‌گوید و از درگاه احدیت برای آن شادروان، آمرزش و رحمت بیکران و برای خانواده محترم تندرستی و شکیبایی آرزو می‌کند.

مجلس یادبود آن شادروان متعاقبا اعلام خواهد شد.

نهضت آزادی ایران

27 بهمن 1402

 

در شبه انتخابات ۱۴۰۲ شرکت نمی‌کنیم

 

بسمه تعالی

 

در شبه انتخابات ۱۴۰۲ شرکت نمی‌کنیم

رد صلاحیت گسترده کاندیداها، نفی جمهوریت نظام و نقض «آزادی» و «حاکمیت ملت»  است

انتخابات آزاد، سالم و عادلانه، بنیادی‌ترین شاخص «آزادی» و یکی از مهم‌ترین حقوق اساسی ملت به شمار می‌رود که در فرآیند اصلاحات و تحقق حاکمیت ملت، ارتقای سرمایه اجتماعی، تأمین امنیت ملی پایدار، دستیابی به توسعه متوازن، پرهیز از تفرقه و نیل به همبستگی ملی، بدیلی ندارد.

نهضت آزادی ایران با ابراز نگرانی عمیق نسبت به روند برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری که در یازدهم اسفندماه سال جاری برگزار می‌شود‌، آن را در راستای مواضع خود در چهار دهه گذشته، راهبرد اصلاحات جامعه‌محور و احیای نهاد انتخابات نمی‌بیند. از این‌رو، اعلام می‌دارد: از آن‌جا که تمامیت‌خواهان مستقر در نهادهای قدرت با رد صلاحیت‌های گسترده و تحمیل شیوه‌های غیردموکراتیک در فرآیند انتخابات با هدف تکمیل یک‌دست‌سازی ساختار قدرت، امکان رقابت آزاد و عادلانه را از اکثریت قاطع ملت ایران سلب کرده‌اند، در چنین انتخاباتی شرکت نمی‌کند.

نهضت آزادی ایران

۲۴ بهمن ۱۴۰۲

پیام تسلیت نهضت آزادی ایران به مناسبت درگذشت مادر جناب آقای دکتر علیرضا رجایی

 

پیام تسلیت نهضت آزادی ایران به مناسبت درگذشت مادر جناب آقای دکتر علیرضا رجایی:

 

انا لله و انا الیه راجعون

برادر ارجمند جناب آقای دکتر علیرضا رجایی

درگذشت  مادر گرامیتان شادروان بانو صدیقه راحت‌طلب را به جنابعالی و خاندان محترم رجایی به‌ویژه برادران ارجمندتان آقایان دکتر محمد رضا و غلامرضا رجایی تسلیت می‌گوییم.

نهضت آزادی ایران برای جنابعالی که طی سالیان طولانی در راستای انجام وظایف ایمانی و ملی خویش، رنج دوران زندان و غربت را تحمل و همواره با ایستادگی، به رسالت آگاهی بخشی خود عمل کرده‌اید، تداوم تلاشهای آگاهی بخش و همچنین برای اعضای محترم خاندان رجایی، سلامتی و صبوری و برای آن شادروان آمرزش و رحمت بیکران الهی خواستار است.

نهضت آزادی ایران

15 بهمن 1402

پیام تسلیت نهضت آزادی ایران به مناسبت درگذشت پدر جناب آقای دکتر محسن کدیور

 

پیام تسلیت نهضت آزادی ایران به مناسبت درگذشت پدر جناب آقای دکتر محسن کدیور:

 

انا لله و انا الیه راجعون

برادر ارجمند جناب آقای دکتر محسن کدیور

درگذشت پدر بزرگوارتان شادروان منوچهر کدیور (1402 – 1308) که از تبار فرهنگ، سیاست و راه مصدق بود و آثار متعددی از جمله اثر «همه مردان مصدق» را از خود باقی گذاشتند را به جنابعالی و خاندان محترم کدیور و علاقمندان ایشان تسلیت می‌گوییم.

نهضت آزادی ایران برای جنابعالی که سالیان طولانی است در غربت ضرورتا به رسالت آگاهی بخشی خود عمل کرده‌اید و اعضای محترم خاندان کدیور سلامتی، صبوری  و توفیق تداوم تلاش‌های آگاهی‌بخش و برای آن شادروان آمرزش و رحمت بیکران الهی خواستاریم.

نهضت آزادی ایران

14 بهمن 1402

حکومت احساس خطر جدی کرده است

 

پاسخ مهندس محمد توسلی به پرسش‌های مجله ایران فردا:

حکومت احساس خطر جدی کرده است

۱- چرا اساسا اعدام در ایران از مسئله ی حقوقی به مسئله‌ای سیاسی بدل شده است؟

در نظام های دموکراتیک برای رعایت حقوق انسانی متهم، رسیدگی به جرایم در دادگاه علنی و عادلانه با حضور وکیل متهم برگزار می شود و فرایند لازم برای رسیدگی به اعتراض‌های لازم طی می‌شود بطوری که نتایج برای متهم و جامعه قابل فهم و قبول می‌گردد.

اما در نظام های استبدادی که قانون و حقوق شهروندی جایگاه اصلی خود را ندارد و متناسب با شرایط برای حفظ نظام حتی اجرای قوانین جاری نیز مورد عمل قرار نمی‌گیرد، فرایند حقوقی به تضمین مصالح سیاسی نظام تبدیل می‌شود.

در دوران استبداد سیاسی قبل از انقلاب اسلامی57 قوه قضائیه مستقل بود و شاه برای اجرای منویات خود و حفظ نظام، دادگاه های نظامی تشکیل می‌داد که نمونه آن را در دادگاه نظامی محاکمات دکتر مصدق پس از کودتای مرداد 32 و در دادگاه نظامی مهندس بازرگان و سایر رهبران و کادرهای نهضت آزادی ایران در سال‌های 42 تا 43 شاهد بودیم.  

در سال‌های پس از انقلاب با انحراف از مطالبات و آرمان‌های مردم در انقلاب 57 که آقای خمینی نیز در نوفل‌لوشاتو بر بام رسانه‌های جهانی مطرح کرده بودند و مردم به استناد آنها در رفراندم  12 فروردین سال 58 با 2/98 رای خود آن مطالبات را تایید کردند، اما به تدریج قوه قضائیه و دادگاه‌های انقلاب استقلال خود را از دست می‌دهند و عملا زیر مجموعه مدیریت نظام و مجری منویات رهبری و ولایت فقیه و نهادهای زیر مجموعه آن قرار می‌گیرند.

رخدادهای قضایی چهاردهه گذشته درعرصه برخورد با معترضین از جمله نهضت آزادی ایران که صرفا اظهار نظر مشفقانه و نقد عملکرد حاکمیت در راستای منافع ملی بوده شاهد چنین روندی بوده‌ایم و برخوردها کاملا جنبه سیاسی داشته است.

اما در قبال معترضینی که نظام احساس خطر جدی کرده است چه در دهه شصت و چه در سال‌های اخیر برخوردها کاملا سیاسی بوده و جنبه‌های حقوقی خود را بطور کامل از دست داده است و متهمین در دادگاه از فرایند رسیدگی متعارف حقوقی برخوردار نبوده‌اند. در چهاردهه گذشته از جمله اعدام های دهه شصت و اعدام های سال‌های اخیر البته با تفاوت‌هایی این روند کاملا مشهود بوده است.    

۲- تداوم اعدام های سیاسی چه تاثیری بر جامعه جنبشی ایران و نیز نوع کنشگری فعالان سیاسی خواهد گذاشت؟

روند تحولات چهار دهه گذشته به ویژه پس از انتخابات سال 1396 و روند یکدست سازی حاکمیت و شیوه برخورد با اعتراضات مردمی از جمله تداوم اعدام‌های سیاسی اخیر نشان می‌دهد که در شرایط کنونی آن دیدگاه اصلاحات قدرت محور دیگر جایگاهی در جنبش اجتماعی و کنشگری فعالان سیاسی ندارد و این تحول در مواضع گروه‌های اجتماعی مختلف مشهود است. در این شرایط با توسعه آگاهی بیش از 85 در صد جامعه از ریشه اصلی بحران‌های جامعه که در گزارش‌های مستند جامعه شناسان و صاحب نظران در سال‌های اخیر مشهود بوده است، مسئولیت فعالان سیاسی فراهم ساختن زمینه‌های انسجام و وفاق ملی در جنبش اجتماعی برای گذار از شرایط کنونی در راستای منافع ملی است. آنچه در این فرایند باید مورد توجه فعالان سیاسی قرارگیرد تقویت جنبش اجتماعی با راهبرد اصلاحات جامعه محور و پیگیری تحولات اجتماعی بصورت تدریجی، خشونت پرهیز و با حفظ تمامیت ارضی کشور است.

در این فرایند امیدوار است حاکمیت تسلیم مطالبات قانونی و برحق جامعه ایران بشود و با برگزاری رفراندم قانون اساسی و پاسخ به مطالبه ملی «جدایی نهاد دین از حکومت»، با بازگشت به پیش نویس قانون اساسی مصوب دولت موقت که با تایید آقای خمینی رسیده بود و بروزرسانی آن، و با حداقل هزینه و در راستای منافع ملی، این تحول راهبردی امکان پذیرگردد و جنبش اجتماعی ایران ضرورتا وارد فرایند پرهرینه بیشتری نشود.

*یادداشت محمد توسلی - ایران فردا - مصطفی محب‌کیا – 12 بهمن 1402 - -

 

واقعه اول بهمن 1340 در دانشگاه

 

واقعه اول بهمن 1340 در دانشگاه*

نقطه عطفی برای یکدست‌سازی استبداد سلطنتی

خاطرات واقعه اول بهمن

تظاهرات اعتراضی دانشجویان دانشگاه در اول بهمن سال 1340 یکی از وقایع مهم و تاثیرگذار تاریخی در تحولات سیاسی سال‌های پس از آن در ایران بوده است، که جا دارد در شرایط کنونی جامعه به آن پرداخته شود. در روز اول بهمن برای اعتراض به تعطیلی مجلس و عدم برگزاری انتخابات آزاد و همچنین اعتراض به اخراج دانش‌آموزان از دبیرستان دارالفنون و تضییقات در دانش‌سرای‌عالی از ساعت ده صبح تظاهرات گسترده‌ای در دانشگاه تهران برگزار شد. با توجه به تمرکز وسیع نیروهای پلیس شامل کماندوهای ویژه ارتش  و چترباز در خیابان انقلاب، جنوب دانشگاه، حدود ساعت یازده دانشجویان در این قسمت تجمع کردند و شعارهای اعتراضی خودشان شامل: «تا مرگ دیکتاتورها نهضت ادامه دارد، راه مصدق ادامه دارد» مطرح می‌کردند. به تدریج  با تندشدن شعارها از خارج به داخل سنگ پرتاب شد و دانشجویان نیز عکس‌العمل نشان دادند. در این شرایط درب دانشگاه باز شد و نیروهای پلیس با خشونت به داخل دانشگاه حمله کردند. من که در صفوف جلو شاهد این حمله غیرمنتظره بودم با نگرانی از هدف ورود پلیس مسلح به داخل دانشگاه با سرعت از بخش شمالی دانشگاه، پشت دانشکده داروسازی که میله بازی وجود داشت، که معمولا دانشجویان ضرورتا تردد داشتند، خارج شدم و شاهد محاصره دانشگاه توسط نیروهای پلیس در50 متری خود بودم.

واقعه اول بهمن بلافاصله با واکنش‌هایی روبرو شد. دکتر فرهاد رئیس دانشگاه که همان موقع در ساختمان اداری مشرف به دانشگاه با روسای دانشکده‌ها جلسه‌ای داشتند وکاملا شاهد این حملات بودند، اطلاعیه مهمی صادر کردند که در آن آمده است: «بدون هیچگونه مجوزی به محوطه دانشگاه حمله بردند به نحوی که گویی برای قلع و قمع یک قشون بیگانه و در خاک دشمن پیاده شده‌اند».

مهندس بازرگان نیز روز بعد جلسه‌ای با حضور دانشجویان عضو نهضت آزادی ایران برگزار کرد و با شنیدن مشاهدات آنان بیانیه‌ای تهیه و در 5 بهمن منتشر نمود که در آن آمده است: «روز اول بهمن 1340 ایادی مرموز ولی شناخته با تحریک مستقیم و غیرمستقیم، وضعی در محیط پاک دانشگاه ایجاد کردند که حتی ذکر آن در دنیای امروز شرم‌آور و اسف‌‌انگیز است.... نیروهای به اصطلاح انتظامی کلیه دانشجویان اعم از دختر و پسر را تا داخل کلاسها، انبارها، زیرزمین‌ها تعقیب کرده، به قصد کشت بر سر و رویشان می‌زدند و وقتی دانشجویان بیهوش بر زمین می‌افتادند به پیکرشان می‌کوبیدند. به این ترتیب قریب 600 نفر مجروح شدند و در بیمارستان‌ها ... بستری شدند که حال بعضی از آنان همچنان وخیم است....استادان و اولیاء دانشگاه را با ضرب و شتم مورد اهانت قرار دادند ....درها و پنجره‌ها و شیشه‌ها را شکستند. در آزمایشگاه‌ها و کتابخانه‌ها و اطاق‌ها و دفاتر دانشکده‌ها وسائل علمی و فنی و آزمایشی را ریختند و شکستند ...» 

زمینه‌های تاریخی و علل رخداد چنین واقعه‌ای

برای بررسی علل رخداد این واقعه بطور اختصار به زمینه‌های تاریخی آن اشاره می‌کنم.

پس از پیامدهای کودتای 28 مرداد 32، عدم مشروعیت و ناکارآمدی رژیم شاه و باز شدن فضای سیاسی ایران در سال 39 در دوران ریاست جمهوری جان اف کندی برای انجام اصلاحات مورد نظر دولت آمریکا، با پیگیری کادرهای نهضت مقاومت ملی چون رحیم عطایی، عباس رادنیا، عباس امیرانتظام و...که تحلیل به‌روزی از شرایط ایران داشتند جبهه ملی دوم در سال 1339 تاسیس می‌شود که نقش موثری در سازماندهی نهادهای اجتماعی و تقویت فعالیت آنها به ویژه در دانشگاه و بازار تهران داشت.

دور اول انتخابات فرمایشی مجلس بیستم در تابستان سال 39 در دولت دکتر اقبال، در پی اعتراضات مردمی به برگزاری انتخابات غیر آزاد، منحل شد. سپس با جایگرینی شریف امامی انتخابات مجدد فرمایشی در زمستان 39 برگزار شد که در آن الهیار صالح از کاشان انتخاب و در 11 اسفند 39 با فرمان ملوکانه مجلس افتتاح شد. اما در 12 اردیبهشت در اعتصاب و اعتراضات معلمین که طی آن ابوالحسن خانعلی کشته شد، معلمان شعار «دولت معلم‌کش» سر دادند. پس از آن با پیگیری رهبران جبهه ملی، در 16 اردیبهشت شریف امامی کناره‌گیری کرد. بلافاصله شاه اجبارا دکتر علی امینی را در راستای اجرای برنامه‌های مورد نظر آمریکا به سمت نخست‌وزیری منصوب می‌کند و به درخواست امینی در 19 اردیبهشت مجددا مجلس منحل  می‌شود.

امینی به دنبال اجرای برنامه اصلاحات مورد نظر آمریکا با شعار «اصلاحات ارضی، مبارزه با فساد و اصلاح وضع اقتصادی ورشکسته مردم» بدون حضور نمایندگان واقعی مردم در مجلس بود، زیرا تصور می‌کرد محافظه‌کاران و ملاکانی که در مجلس حضور پیدا خواهند کرد مانع اجرای برنامه او خواهند شد. امینی ابتدا کوشش کرد همکاری رهبری جبهه ملی را جلب کند اما با ایستادگی جبهه ملی برای ادامه راه مصدق به ویژه پس از برگزاری میتینگ با شکوه در میدان جلالیه (پارک لاله فعلی) در تاریخ 28 اردیبهشت 40 و مواضع اعلام شده، این شکاف تقویت شد. او با برگزاری مراسم 30 تیر جبهه ملی در امام زاده عبدالله مخالفت کرد و پیامد آن بازداشت جمع زیادی از رهبران جبهه ملی، نهضت آزادی  و دانشجویان بود.

در 24 آبان 40 شاه ضمن فرمانی خطاب به دولت امینی برنامه اصلاحات مورد نظر آمریکا را به دولت ابلاغ کرد، برنامه‌ای که در مرحله بعد «انقلاب سفید» و سپس «انقلاب شاه و مردم» نام گرفت. از پائیز سال 40 مخالفت جبهه ملی علیه دولت امینی با مطالبه برگزاری «انتخابات آزاد و فوری» و در غیر این صورت «کناره‌گیری» کاملا برجسته است.

در این شرایط که دولت امینی با مخالفت جبهه ملی و شخص شاه روبروست واقعه اول بهمن 40 با دستور مستقیم محمد‌رضا شاه و مدیریت سازمانی تیمور بختیار و فرماندهی منوچهر خسروداد، با اهداف مختلف از جمله ساقط‌کردن دولت امینی، رخ می‌دهد که به عنوان رقیب شاه برای انجام اصلاحات از سوی آمریکا پشتیبانی شده بود.   

در این‌جا به تحلیل رهبران نهضت آزادی ایران که در اردیبهشت سال1340 تاسیس شد اشاره می‌کنم. این تحلیل متکی براین واقعیت بود که مشکل اصلی جامعه ما استبداد است و هر شخص و یا نهادی که در مقابل این عامل توسعه نیافتگی جامعه بایستد لاقل نباید در اجرای برنامه آنان کارشکنی کرد. درستی این تحلیل در حوادث بعد که شاه در مقابل جبهه ملی و دولت امینی ایستاد و زمینه حکوت یکدست را برای خود فراهم ساخت کاملا برجسته است که به آن اشاره خواهم کرد.

اهداف و پیامدهای واقعه اول بهمن

در طرح واقعه اول بهمن 40 در دانشگاه تهران، شاه برای برکناری دکتر امینی و در اختیار گرفتن قدرت مطلقه برای انجام برنامه اصلاحات از بالای آمریکا از رویارویی امینی و جبهه ملی برای براندازی دولت امینی بهره گرفت و همزمان دانشگاه که کانون قدرت اجتماعی و اعتراضات دانشجویی بود را سرکوب کرد.      

پس از واقعه اول بهمن 40 که امینی غافلگیر شده و در جریان آن نبود، عناصر فئودال و جبهه ملی را مسئول آن حادثه دانست و دستور بازداشت 15 تن از اعضای شورای مرکزی جبهه ملی را صادر کرد و درخواست محاکمه تیمور بختیار که طرح حمله به دانشگاه را با دستور شاه مدیریت کرده بود را مطرح کرد. اما شاه موافقت نکرد و بختیار از ایران خارج شد. در دادگستری کمیسیونی با حضور سه نفر شامل دو تن قاضی و یک افسر ارتش مامور رسیدگی به پرونده متهمان شد. این کمیسیون پس از دو و نیم ماه رسیدگی اعلام کرد که جبهه ملی در حادثه دانشگاه مداخله‌ای نداشته است و پس از کناره‌گیری امینی آزاد شدند.

شاه در اوایل فروردین 41 سفری به آمریکا داشت و طی مذاکرات مختلف مقامات آمریکا را متقاعد ساخت که برنامه‌های مورد نظر آمریکا را خود اجرا خواهد کرد. امینی در 27 تیر 41 سه ماه پس از بازگشت شاه از آمریکا کناره‌گیری کرد و 28 تیر 41 شاه حکم نخست‌وزیری اسدالله علم که کاملا مطیع او بود، صادر کرد. او در شهریور 41 لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی با سه محور «آزادی زنان در انتخابات و اصلاحات ارضی و سوگند به کتاب آسمانی به جای قرآن» برای حذف یا انفعال روحانیت که پایگاه اجتماعی تاثیرگذاری داشت را مطرح کرد که ابتدا با مخالفت مراجع اصلی قم و سپس با برچسب «ارتجاع سیاه» در رسانه‌های داخلی و خارجی روبرو شد. و نهایتا در اول بهمن سال 41 با حذف همه مخالفان و تضعیف همه نهادهای اجتماعی تاثیرگذار در تحولات اجتماعی چون احزاب، دانشگاه، روحانیت و بازار طرح رفراندوم «انقلاب شاه و ملت» را مطرح و مخالفان از جمله رهبران جبهه ملی و نهضت آزادی ایران را بازداشت کرد. حمله به فیضیه قم و کشتار 15 خرداد سال 42 آخرین اقدام در راستای اهداف واقعه اول بهمن 41 بود که شاه برای «حاکمیت یک‌دست» و اجرای برنامه‌های آمریکا مورد عمل قرار داد. مهندس بازرگان در دادگاه نظامی سال 42 پس از رخداد خرداد 42 که انسداد کامل ایجاد شده بود گفت: «ما آخرین گروهی هستیم که با زبان قانون با شما برخورد می‌کنیم». در این شرایط با توجه به گفتمان جهانی و شرایط انسداد، فرایند جنبش مسلحانه سال‌های 44 تا 54 طی شد و سپس با تداوم جنبش اجتماعی با حضور همه اقشار و گروهای اجتماعی در بهمن 57 پیامد چنین حاکمیت یکدستی مشخص و عبور از گام اول عامل توسعه نایافتگی، استبداد سلطنتی، برداشته شد.  

*یادداشت محمد توسلی – روزنامه سازندگی – 7 بهمن 1402