روز معلم فرخنده باد!

 

بسمه تعالی

روز معلم  فرخنده باد!

 

«روز معلم» که به مناسبت دوازدهم اردیبهشت ۱۳۵۸ (روز شهادت استاد مرتضی مطهری) نام‌گذاری شد، یادآور جایگاه بلند معلمان و زحمات و خدمات آنان در تربیت نسل‌های جوان جامعه است که به رغم تنگناهای معیشتی، کمبود امکانات، فقدان فضای مناسب آموزشی و قدرناشناسی‌های رایج، همچنان به انجام این وظیفه انسانی و اجتماعی ادامه داده‌اند.

 سابقه تاریخی این جنبش عدالتخواهانه به اعتراضات عظیم خیابانی معلمان ایران در سال ۱۳۴۰ خوشیدی و شهادت دکتر ابوالحسن خانعلی باز می‌گردد که حاصل آن، جنبش دیرپایی است که همچنان در راستای احقاق حقوق معلمان قرار دارد. جامعه آموزش و پرورش ایران در سال‌های اخیر در مسیر تجربه‌ای مهم، هم‌افزا و هم‌راستا با رشد و تقویت نهادهای جامعه مدنی کشور قرار گرفته و افزون بر نقش‌آفرینی در عرصه تعلیم و تربیت فرزندان این مرز و بوم، در عرصه همکاری‌های فراگیر اجتماعی نیز ظرفیتی سترگ به منصه ظهور رسانده و روند پیگیری مطالبات صنفی و مدنی خود را به گونه‌ای قانونی و مسالمت‌آمیز نشان داده‌ است.

جنبش صنفی ـ مدنی معلمان میهن در پی دهه‌ها تجربه و تدبیر و استقامت، الهام‌بخش و امید‌آفرین برای فردای روشن جنبش‌های اجتماعی و الگویی برای سایر اصناف و نهادهای مدنی ایران به حساب می‌آید. جامعه معلمان در سالیان پس از انقلاب اسلامی با استناد به اصول ۲۶ و ۲۷ قانون اساسی جهت تامین حق تاسیس تشکل‌های صنفی و بهره‌گیری از تجمعات اعتراضی مسالمت‌آمیز، تلاش‌های فراوانی کرده و با تحمل رنج‌ها و حبس‌ها و اخراج‎ و تبعید، این نهال مدنی را به درختی تناور در راستای توسعه جامعه مدنی و در پهنه فرهنگ و سیاست ایران ارتقا داده‌اند.

نگاهی به اهم خواسته‌های صنفی و معیشتی معلمان نشان می‌دهد که این جامعه اخلاقی، انسان‌ساز و علم‌آموز که اینک متاثر از بحران حاد اقتصادی جاری بر کشور و رشد شاخص‌های فقر و فلاکت از حداقل ضرورت‌های معیشتی محروم است، خواسته‌ای فراتر از حرمت نهاد آموزش، تامین کرامت انسانی و برخورداری از حقوق شهروندی به مثابه بدیهی‌ترین حقوق پایه انسانی ندارد؛ حقوقی که حتی در قیاس با وضعیت معلمان و آموزگاران در سایر کشورهای منطقه نیز، اموری ساده و اولیه تلقی می‌شود. از جمله این مطالبات می‌توان به مواردی مانند اصلاح قانون رتبه‌بندی، همسان‌سازی حقوق بازنشستگان، به رسمیت شناختن تشکل‌های صنفی، عدالت آموزشی، آزادی معلمان در بند و لغو روند احضار و اخراج و محاکمه معلمان معترض اشاره داشت.

نهضت آزادی ایران ضمن حمایت از مطالبات صنفی معلمان شریف ایرانی و تاکید بر سختی‌های معیشتی آنان و یادآوری نقش اساسی جامعه آموزش و پرورش در دستیابی به توسعه پایدار و همه‌جانبه، از مسئولان کشور می‌خواهد که با به رسمیت شناختن نهادهای صنفی این طبقه محترم و محبوب جامعه، افزون بر تامین کرامت و تحقق حقوق اساسی معلمان و در مسیر دستیابی به راه‌حل‌های واقع‌بینانه گذار از وضعیت بحرانی و مخاطره‌آمیز کنونی، زمینه گفت و گو با این سرمایه‌های فرهیخته و راهشگا به آینده‌ روشن را فراهم کنند تا با تعاملی مدنی و عاری از هرگونه فشار و ارعاب و محدودیت، مشکلات و خواسته‌های آنان پیگیری و محقق شود. این گفت و گوی سازنده، مورد تایید و استقبال جامعه معلمان ایران، خانواده‌های دانش‌آموزان، عموم شهروندان و همه گروه‌های اجتماعی است که همواره خواهان حل و فصل مسایل و پاسخ به مطالبات انباشته کنونی به شیوه‌ای عقلانی و مسالمت‌جویانه هستند.

نهضت آزادی ایران یادآوری می‌کند که بحران کنونی ناظر بر جامعه معلمان ایران، حاصل دهه‌ها سوءمدیریت
و ناشی از ساختار معیوب اداری و سیاسی کشور است که ریشه در سایر ابربحران‌های اقتصادی و اجتماعی
و فرهنگی ایران دارد و از این رو، راه‌حل کوتاه‌مدت و زودرس بر آن متصور نیست. پیگیری این مطالبات برحق، نیازمند صبوری و پایداری و خشونت‌پرهیزی است. در خاتمه، خطاب به حاکمیت هشدار می‌دهد که «زندان جای معلم نیست» و کسی نباید به خاطر تفاوت عقیده یا مطالبه حقوق بنیادین خویش در زندان بماند و اعلام می‌دارد که صلاح مُلک و میهن را در پذیرش و پاسخگویی مقامات و مسئولان در قبال این خواسته‌های فراگیر می‌داند تا از دامنه نارضایتی‌ها کاسته شود و پیگیری مطالبات منطقی و قانونی معلمان به خشونت نیانجامد.

نهضت آزادی ایران

۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۱